Vrijwilliger

Vandaag – geachte toeschouwer – wil uw columnist het hebben over de vrijwilliger. Een vrijwilliger is iemand die vrijwillig (het woord zegt het al) iets voor de vereniging wil doen. Het zijn vaak mensen die met hun hele hart en ziel, koste wat het kost, iets voor de club willen doen. In het verre verleden, toen uw columnist nog bij de jeugd voetbalde en zelf dacht dat hij zeer talentvol was en van mening was dat Ajax of Feyenoord zich ooit bij BAS zou melden om mij een contract aan te bieden, waren er vrijwilligers in overvloed.

Onze papa’s en opa’s wilde heel graag een wedstrijdje fluiten en als er gereden moest worden naar een uitduel dan hadden we nooit auto’s te kort. Voor onze vaders en moeders was het voetbalveld een uitstekende mogelijkheid om de nieuwste roddels in Biddinghuizen te bespreken. Er was altijd wel één van onze ouders bij kapper Klamer geweest die daar de meeste actuele nieuwtjes had gehoord en deze op het voetbalveld kwam doorvertellen. Voetbal op de Schelp was een sociaal gebeuren waar iedereen in Biddinghuizen bij wilde zijn.

Na de wedstrijd kregen we van oma en opa een dubbeltje en gingen we in de kantine, met achter de bar de familie Van Beekom, snoep kopen. Geen zakjes met snoep die klaar lagen, nee, gewoon een spekje, kauwgombal en een dropveter los in de hand. Nooit geen rijen kinderen achter de bar omdat altijd de familie van Beekom als vrijwilliger klaar stond. Onze vaders en moeders gingen dan koffie drinken uit een echt kopje en een schotel met een ijzeren lepeltje en echte melk. Dat waren nog eens tijden. En als het even te druk werd dan kwamen onze vaders en moeders geheel vrijwillig de familie Van Beekom helpen. Koffie en thee schenken; iedereen kon de biertap bedienen.

Hoe gaat dat tegenwoordig beste lezers? Uw columnist kreeg deze week een brief onder ogen welke naar de ouders van onze jongste voetballers is gestuurd. Een noodoproep om vrijwillige aanmelding van kantinehulp had niet geholpen. Hoe moeten we onze jeugd nu van snoep en patat voorzien? Als het zo door gaat kunnen onze jongste talenten geen snoep en limonade meer kopen na de wedstrijd. Het dubbeltje van vroe-ger is nu een euro geworden en het geld moet rollen; dat is goed voor de club. Om deze inkomsten niet te missen en om onze jeugd het plezier niet te ontnemen van het kopen van snoep, limonade en patat heeft het bestuur een kantineschema opgesteld. Ouders van onze jeugd zijn ingedeeld op een bepaalde zaterdag als kantinehulp. Niks meer vrijwillig.

Waar zijn die tijden van eer met Van Beekom als supervrijwilliger in de kantine? Is voetbal opeens geen sociale bezigheid meer? Nee, nu moet iedereen na de wedstrijd van de eigen jeugd boodschappen doen en 's middags naar opa en oma. Geen tijd meer om onze jeugd te voorzien van hun natje en droogje.

Ach ja misschien moet ik zelf maar eens mee gaan helpen in de kantine. Maar nu past het even nog niet. Eerst even zelf sporten en vanmiddag winkelen met mijn vrouw. Ach… ik doe ook al zoveel. Laat een ander het ook maar doen!

De columnist…