Zaalvoetbal

Vandaag - geachte toeschouwer - wil ik het eens met u hebben over dat andere spelletje dat (vooral) met de voeten gespeeld wordt: zaalvoetbal.

Uiteraard - geachte toeschouwer - lijkt het sterk op de sport waarvoor u vanmiddag ook weer een paar euro hebt neergeteld: ook in het zaalvoetbal gaat het gewoon om doelpunten maken via voet of hoofd, er is een keeper én een scheidsrechter, alleen zijn er een paar andere regeltjes waarmee ik u verder niet zal vermoeien. Maar het grootste verschil is natuurlijk de accommodatie: veldvoetbal wordt (althans dat is nu nog grotendeels het geval) op echt gras gespeeld, met bijbehorende geur en dauw en omdat gras nou eenmaal wat zachter is dan de gemiddelde zaalvloer mag er op het veld lichamelijk contact plaatsvinden (in het nette natuurlijk), iets dat in de zaal uit den boze is. Mede daarom zijn slidings en tackles ten strengste verboden (en ook niet echt raadzaam, als men tenminste brand- en schaafwonden wil voorkomen) en mede daarom is zaalvoetbal meestal een oervervelend, klinisch spelletje om naar te kijken. Veel rondspelen, veel affluiten door de scheids en maar af en toe een aardig hoogstandje, maar dus meestal saai en voorspelbaar.

Om te spelen is het echter wél aardig. Zelfs uw toch conservatieve columnist speelt graag een wedstrijdje in de zaal op zijn tijd. Het is namelijk ook wel eens lekker om af en toe een wedstrijdje te kunnen spelen zonder het gevaar van een lompe, van achter inkomende kneiter die je totaal van de sokken tackelt en uiteraard beschikt uw columnist over een surplus aan techniek, dat in de zaal (ook) prima tot zijn recht komt. En het is dus volstrekt begrijpelijk dat dit verlangen naar techniektentoonspreiding ook binnen onze selectie bestaat, ook onze selectiespelers willen genieten van een immer goede speelvloer en ook onze selectiespelers willen wel eens graag een mooi trucje laten zien, iets dat op het veld meestal not done is: kans op een reprimande vanaf de kant of een wraakactie van het slachtoffer... Maar de discussie over zaalvoetbal is dus (weer) binnen onze club losgebarsten: volgend seizoen wordt het voor selectiespelers verboden om op vrijdagavond in de zaal aan te treden. De voors en tegens zijn eigenlijk wel bekend: kans op blessures en ook is het natuurlijk de vraag of het fysiek wel goed is om ook op vrijdagavond nog eens even flink te keer te gaan in een klamme zaal: toch een aanslag op de spiertjes. Aan de andere kant: als ze niet zaalvoetballen, dan zitten ze wel in de kroeg, en hoewel dat geen aanslag op het spiergestel is, is ook dat niet goed. Van mij mogen de jongens, zeker als je beseft dat het natuurlijk een mooie voorbereiding is op het voetbal van de toekomst (zie volgende week!): het kunstgras van Unicum...

De columnist...