Onderschatting

Zoals bekend - geachte toeschouwer - speelt ons vlaggenschip vandaag al om half 2 de krakert tegen Rood-Wit ’58 (en als het u niet bekend was, heeft u helaas de 1e helft gemist) omdat wij allen om 4 uur in oranje gehuld klaar dienen te zitten voor het grote scherm (met nieuwe beamer) in het Bastion. Het Nederlands elftal moet - o, schande! - een play-off wedstrijd spelen tegen het vooraf niet al te hoog ingeschatte Schotland.

Meteen na de loting waren de eerste reacties al voorzichtig positief; uiteraard was men blij dat het Spanje niet geworden was, maar alleen door de er met de voorhamer ingeslagen mediatraining barstten de spelers niet meteen in gejuich uit, maar hielden zij zich keurig op de vlakte: "Schotland is een lastige tegenstander natuurlijk, die Fletcher wordt echt een topper en met dat uitzinnige publiek (de Tartan-army!) op Hampden Park wordt het een hel daar in Glasgow". Keurige teksten, die de Schotten niet tegen het zere been schopten (die hebben ook satelliet-tv), maar inwendig zag je spelers en trainers jubelen: "Yes, Schotland, lekker 5 weekjes Portugal volgende zomer", en het hotel in de Algarve schijnt al geboekt te zijn.

Uiteraard hoopt uw columnist - als rechtgeaard Vaderlander - dat het Nederlands elftal vanmiddag gemakkelijk wint (of althans een gunstig resultaat behaald en het woensdag vakkundig afmaakt), maar toch bekroop mij - ondanks ontkenningen van Dick - het gevoel van onderschatting...

Een gevaarlijk gevoel, geachte toeschouwer. Het is net als spelen tegen 10 man, na een rode kaart van een tegenstander; je gaat net wat minder gretig de duels in, loopt net wat minder hard op de (te) scherpe dieptepass en doet net iets minder je best om vrij te lopen en jezelf aan te bieden (het zogenoemde verstoppen). Ach, tegen 10 man, die jongens zijn straks moe en dan komt onze technische superioriteit er zeker uit, dat redden we wel, die teneur hangt er een beetje. Uiteraard ontkent iedere speler zijn verstopgedrag, nee hoor, geen sprake van, maar ondertussen speelt Oranje de ene teleurstellende interland na de andere en hoofdoorzaak volgens het Nederlandse volk (en dat nemen we uiteraard serieus) is het volgevreten gedrag van de heren internationals, die geen honger naar succes meer hebben en derhalve een lamlendige instelling en verstopgedrag vertonen als de tegenstander onverhoopt toch wat beter (en in ieder geval scherper) uit de hoek kwam dan verwacht.

Maar om met trainer Kragt te spreken: "het zweven van BAS is na de 3-2 tegen SEH wel over, we staan weer met beide benen op de grond". Dus die nederlaag tegen Tsjechië zal zijn uitwerking toch wel gehad hebben...?

De columnist...