Bemanning

Vandaag, geachte toeschouwer, staat Wijthmen als tegenstander op het programma. Een ploeg die, in tegenstelling tot bv ASC, een bekende ploeg uit het verleden is. Sterker nog: in de laatste uitwedstrijd viel toenmalig trainer Ton Neppelenbroek als speler in en raakte hij zelfs vanuit een vrije trap de paal. Het spreekwoord “De beste stuurlui staan aan wal” was duidelijk niet op hem van toepassing.

Want zo is het toch een beetje met een trainer. Op de dinsdag en de donderdag ben je in de gelegenheid om je spelers vol te stoppen met tactische trainingen en conditionele spelletjes, op de zaterdag de puntjes nog even op de i tijdens de wedstrijdbespreking en dan moet je er maar op hopen dat iedereen doet wat er van hem verwacht wordt, want meer kun je eigenlijk niet doen. Behalve dan misschien in de rust een beetje bijslijpen. Maar maakt dat je dan tot een stuurman of toch meer een kapitein?

Waarschijnlijk dat laatste. Uiteindelijk bleek dat Ton Neppelenbroek in de eerder genoemde wedstrijd eigenlijk niet mee had mogen doen en dat is eigenlijk ook wel logisch. Een kapitein die optreedt als stuurman heeft natuurlijk moeite om de overige zaken aan boord in de gaten te houden. De conclusie is dat een kapitein behoefte heeft aan een goede stuurman die de koers die hij uitzet uitvoert en dat is nou net waar de schoen een beetje wringt.

Na de succesvolle verhalen van vorig jaar besloot uw columnist dan ook om maar weer eens een wedstrijd van het vlaggenschip te gaan bezoeken, nou, echt vrolijk werd hij niet. De kapitein was goed en nadrukkelijk aanwezig, maar had duidelijk geen stuurman. Het schip zwalkte van links naar rechts en hoe hard de kapitein ook schreeuwde: op koers kwam het schip maar niet. Natuurlijk is één wedstrijd nooit maatgevend en daarom besloot uw columnist om ook een 2e wedstrijd te bekijken. Echt vrolijker werd hij niet. Het leek wel bijna of het schip echt in ruw water belandde. Een lichte vorm van paniek begon op te komen en drastische maatregelen moesten genomen worden.

Een hele week trok uw columnist er op uit om eens te gaan kijken bij die momenten die een kapitein heeft om zijn stuurman(nen) te voorzien van informatie zodat een ieder weet wat er moet gebeuren als de kapitein rechts schreeuwt of links. Gewapend met een heuse verrekijker posteerde uw columnist zich in de bossen rondom sportpark de Schelp om te wachten, te wachten en te wachten. De voltallige bemanning zou toch juist op zo’n avond present moeten zijn. Maar al wat uw columnist zag was niets meer dan een handvol manschappen en een fanatieke kapitein die eigenlijk zijn lot in de handen van een paar matrozen legde. Verbijsterd en geschrokken keerde uw columnist naar huis, om daar met de handen in het haar na te denken over hetgeen hij gezien had. Hoe kan zo’n mooi vlaggenschip nou ooit goed varen als de helft van de bemanning niet weet wat de kapitein wil en een ieder maar dom begint te rennen als de aanval of de verdediging van de trots van BAS begint?

Kortom: laat het een les zijn. Verschijn vanaf volgende week als voltallige bemanning op de training, want een schip vaart zo goed als de bemanning is. En natuurlijk blijft de beste bemanning nog altijd een goed getrainde bemanning. Ik wens u een behouden vaart!

De columnist…