Blessureleed

Wat je als coach van een wat middelmatig amateur elftal, samengesteld uit timmerlui, metselaars, een accountant en wat zo meer, mee kan maken. Ooit woonde ik, in verband met mijn werk een aantal jaren in België en was ik coach van een voetbalelftal. Op een mooie dag, het seizoen was zojuist begonnen, ontving ik een briefje van één van mijn spelers. Hierin deed hij mij verslag van de reden waarom hij moest afzeggen voor de komende wedstrijden. Hier volgt een korte weergave:

Geachte coach,

Zoals u weet is mijn beroep metselaar, en nu heb ik beroepshalve een accident gehad. Op de dag van dit accident was ik aan het werk in een gebouw op het 5e verdiep. Bij het beëindigen van het werk lagen er nog zo'n 250 stenen, u weet wel van die zware kasseien, die terug naar beneden moesten. In plaats van deze met de hand langs de trap naar onder te dragen, besloot ik de katrol te gebruiken met daar aan een ton. Deze katrol was bevestigd aan het 6e verdiep.
Te beginnen maakte ik het touw vast op de grond en ging dan terug naar boven alwaar ik de ton vulde met de 250 stenen. Ik ging terug naar onder om het touw voorzichtig los te maken, opdat de stenen zachtkens naar onder konden komen. Nu weeg ik, zoals ge weet, als persoon slechts 67 kilo. Tot mijn grote ontsteltenis schoot ik plots naar omhoog. Even verloor ik de bezinning en vergat het touw los te laten. Onnodig te zeggen dat ik zeer rap naar omhoog ging. In de buurt van het 3e verdiep kwam ik de ton tegen. Dat verklaart aldus mijn hoofdwond en gekraakte sleutelbeen. Ik schoot echter nog verder omhoog, tot de ton de grond toucheerde. Door de grote slag viel de bodem uit de ton en zonder stenen weegt deze slechts 25 kilo. Ik daarentegen weeg, zoals ge weet, toch nog 67 kilo, zodat ik rap weer aan de afzink naar onder begon. Dit verklaart de gebroken enkels en kwetsuren aan het onderlichaam. De ontmoeting met de ton heeft ten dele mijn val gebroken en wanneer ik dan op de stapels stenen, u weet wel die grote scherpe kasseien, neer kwam, brak ik toch slechts twee wervels.
Spijtig moet ik u melden dat, toen ik op de stenen lag en van pijn niet meer in staat te bewegen, ik mijn bezinning van geest gans verloor en het touw heb losgelaten. De lege ton weegt meer dan het touw en kwam aldus rap weer naar omlaag. Hier stuitte deze op de knoken in mijn bovenbenen waarop ik deze ook heb gebroken.

Tot zover het relaas van mijn betreurde elftalspeler. Nu vindt een werkgever het niet fijn als een werknemer afhaakt door een sportblessure, maar ook deze variant komt dus voor. Daarom, geachte sporters, wees ook op uw werkplek uitermate voorzichtig, want een ongeluk zit zoals altijd in een klein hoekje.

De columnist….