Grensrechter

Vandaag - geachte toeschouwer - wil ik het eens met u hebben met de man die één van de minst geliefde taken uitvoert die ons toch zo mooie voetbalspel rijk is: de grensrechter.

Tegenwoordig moet je ze trouwens assistentscheidsrechter noemen. In een poging van de FIFA is blijkbaar ooit geprobeerd om het edele vak van de grensrechter wat aantrekkelijker te maken en zo hebben ze op de FIFA-burelen een mooie, trillende vlaggenstok in het leven geroepen, met bijbehorend trilapparaatje in de broekzak van de scheids; beide zijn helaas nog geen gemeengoed in Biddinghuizen. En om die nieuwe techniek mooi "in de markt te zetten" is er uiteraard een nieuwe naam gezocht voor de drager van dit ultieme voorbeeld van moderne techniek en die dan ook schitterend bij deze nieuwe verantwoordelijkheid van deze beste man: assistentscheidsrechter. Dat kostte vast weer enige tonnen voor het reclamebureau dat met deze naam op de proppen kwam! Maar met het alleen nog maar plat "grensrechter" noemen doe je die mensen nu toch tekort; ze worden nu dankzij deze trilstok tenminste serieus genomen door spelers (en trainers).

Maar vroeger bestond de taak van de grensrechter dus gewoon uit het waarnemen van het al of niet in buitenspelpositie verkeren van de vijandelijke spitsen (en het meestal overbodig aangeven van de ingooi). Sommige - wat oudere - grensrechters leukten die taak al wat op door ook te gaan letten op de techniek van het ingooien bij (vooral) de tegenstander: als er een voetje los kwam bij het in het spel brengen van de bal, dan stond de grens al met de vlag in de lucht om de scheids op deze omissie te wijzen, en meestal nam deze dat signaal ook over: toch weer balbezit voor de eigen partij! Uiteraard heb ik het nu over de clubgrensrechter, en uiteraard spelen wij op een dusdanig niveau dat wij daar immer mee te maken hebben... Een hondenbaan, geachte toeschouwer, want deze man is meestal het mikpunt van spot voor de vijandelijke toeschouwers, en uiteraard een welkom afreageerpunt voor de ietwat gefrustreerde voetballer, die alweer ten onrechte wordt teruggevlagd voor buitenspel.

Want het is echt waar, geachte toeschouwer, bij de tegenstander loopt er één langs de lijn, die is meestal nog gemener dan die van ons! Die vlagt meestal al voor buitenspel als de bal nog op eigen helft is en zelfs nog geen aanstalten maakt om de middenlijn over te steken en hij geeft in negen van de tien gevallen de bal aan zijn eigen cluppie bij een discutabele bal over de zij- of achterlijn. En dat alles met een satanische glimlach die het bloed onder je nagels vandaan haalt. Echt waar! Toch...?

De columnist...