Zelfbeheersing

Vandaag - geachte toeschouwer - wil ik het eens met u hebben over een van de eigenschappen waaraan een voetballer eigenlijk geen gebrek mag hebben: zelfbeheersing.

Het is natuurlijk een aktueel thema, geachte toeschouwer, na de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen de voetbaldwergen uit Andorra. De hele vaderlandse pers viel toch een beetje over onze jongens heen nadat Cocu een domme, rode kaart pakte na een forse bodycheck en Ruud van Nistelrooij geel kreeg na wat overdreven juichen in het gezicht van beenhouwer Lima: totaal gebrek aan zelfbeheersing oordeelde de pers.

Eerlijk gezegd vond ik het wel amusant, geachte toeschouwer. Het was in ieder geval redelijk herkenbaar allemaal: Cocu nam natuurlijk gewoon wraak voor de doodschop van die nummer 9 op Van der Vaart, waarvoor de scheidsrechter weigerde te fluiten en Van Nistelrooij deed iets wat bijna elke actieve voetballer ook wel eens gedaan heeft of in ieder geval wel eens heeft willen doen: het uitjouwen van de tegenstander. Deze Lima deed tenslotte hetzelfde, toen onze Ruud de penalty op de paal knalde en ik vond de reactie van Ruud dan ook vrij onschuldig. Op zich is geel dan terecht: het is natuurlijk provocerend gedrag, maar zoals gezegd: bijna elke actieve voetballer heeft zoiets wel eens gedaan. Ik geef het maar ruiterlijk toe, geachte toeschouwer, ook uw columnist heeft zich wel eens bezondigd aan het uitlachen van een tegenstander toen hij de bal in eigen doel klutste, inclusief aai over de bol en overdreven bedankje ("doelpunt van het jaar, wat heb jij een strak schot"), en natuurlijk de opmerking bij de volgende corner dat "die jongen weer lekker helemaal vrij staat, dus knik hem maar weer binnen, joh". Nooit een gele kaart voor gekregen, trouwens...

En was de overtreding van Cocu nou zo erg? Trainers - vergeef mij de uitdrukking, geachte toeschouwer - geilen er zelfs een beetje op: ze vinden het in het algemeen prachtig als het hele elftal als één man achter een overtreder aan gaat en er dus een opstootje veroorzaakt wordt, "met de teamgeest zit het in ieder geval goed, we hebben laten zien dat wie aan Joop komt aan het hele team komt", of soortgelijke teksten worden geregeld na afloop gebezigd. En ik herinner me nog een soortgelijke bodycheck van "spijker" Adri van Tiggelen, waar de vaderlandse pers heel wat positiever over oordeelde, maar het slachtoffer heette toen ook Lothar Matthäus en Nederland haalde toen de finale van het EK... Waarmee uiteraard niet gezegd is dat uw columnist pleit voor totale anarchie op de velden: we lachen een tegenstander wel eens uit, maar schoppen niet en uiteraard schelden we niet tegen de scheids...

De columnist...