Redevoering

Tijdens de nieuwjaarsreceptie - geachte toeschouwer - die dit jaar was uitgegroeid tot een vermakelijke BAS-reünie, zijn er altijd een paar zogenoemde "verplichte nummers". Zo is daar de inmiddels traditionele nieuwjaarswedstrijd tussen de oude, langzame mannen van BAS 5 en de soms nog oudere mannen van oud BAS 1 (die geloof ik nu wel ballen mogen afpakken en op de bal mogen jagen, maar dat terzijde): de wedstrijd om de Van de Bentcup dus. Verder is er natuurlijk de run op de gratis consumptiebonnen (liefst 3 dit jaar!), en vinden ook de hapjes die rondgaan meestal gretig aftrek bij de hongerige bezoekers.

Een ander - inmiddels traditioneel - ritueel is natuurlijk de nieuwjaarstoespraak van onze voorzitter. Meestal blijft de zaal altijd een beetje rumoerig: de hapjes gaan dan even niet rond en die toespraak wordt dus als een hinderlijke onderbreking gezien van het festijn. Uiteraard blikt de voorzitter even terug op het afgelopen jaar (met een degradatie van ons vlaggenschip, maar "we staan weer bovenaan, dus driewerf hoera", een toename van het aantal leden (inmiddels 6 F’jes en een stevig bemand BAS 3) en financieel gaat het ook best lekker) en een nieuwjaarstoespraak mag zo niet heten als er ook niet even lekker vooruit wordt gekeken. De spade voor de nieuwe tribune kan al snel de grond in en de aandacht zwakte al wat af totdat onze voorzitter plotseling begon over "tegenwerking" en "ontbreken van het BAS-gevoel bij bepaalde personen; het hullie/zullie"; en als uitsmijter zijn aanblijven als voorzitter verbond aan - kort samengevat - het frustreren van de geoliede BAS-voetbalsamenwerking: als dat niet onderling verbetert, dan is onze voorzitter weg...

De commissies dus, geachte toeschouwer. Te veel zelfstandig naar nu blijkt, te veel plannen die op het bord van het bestuur worden geschoven ter beoordeling en blijkbaar zijn de teugels uit de handen van ons bestuur gevallen: de commissies zijn ongeleide projectielen geworden die - getuige de woorden van onze voorzitter - niet meer het BAS-belang in het oog hebben, maar het befaamde eigenbelang...

De oplossing - voorzitter - krijgt u nu gratis van uw columnist: de bureaula. Ook in de politiek een veel gebruikt instrument; de minister benoemt een commissie, na wat gesteggel is er een aanvaardbare voorzitter, er komen wat hoorzittinkjes, de commissie vergadert en produceert een rapport wat door de minister dan breedlachend - met flitsende camera’s en al - in ontvangst wordt genomen. Wat daarna met een ferme zwaai in de bureaula belandt, alwaar het mooi stof kan verzamelen en uiteraard snel in vergetelheid raakt. Besturen: dat doet de minister zelf wel!

De columnist...