Rechtspraak

Afgelopen donderdag - geachte toeschouwer - was dan eindelijk de uitzending te zien van de "Rijdende Rechter"; dat NCRV programma waar ruziënde landgenoten hun geschilletjes (variërend van burengerucht, ruzie over schuttingen en meer van dat soort fikse ergernissen) aan een onafhankelijk persoon kunnen voorleggen. En nog mooier: the winner takes it all, want de uitspraak is bindend en de verliezer moet zich dus bij de nederlaag neerleggen...

U begrijpt dat de spanning groot was, geachte toeschouwer. In de kantine was het grote scherm neergelaten, zodat we allen na training en/of vergadering van de uitzending konden genieten; op zoek naar bekende dorpsgenoten ("hee, dat is jouw vrouw") en dorpsplekjes. De Lucernehof kwam goed in beeld, we zagen de ellende van Mevr. Snel mooi in beeld gebracht, de Rijdende Rechter trachtte ook nog een bal over de omheining te jensen, maar het was duidelijk: geen topper, nooit hoog gevoetbald en hij zou bij BAS zeker niet in BAS 3 mogen meedoen, om maar eens een stevig criterium te noemen. Overigens vond ik het wel meevallen met die overlast, de bal die al over de omheining kwam, had zo’n hoge boog dat alle vaart door de stuit uit het schot was, dus ramen kunnen er zo zeker niet meer sneuvelen; maar we kennen allemaal de uitspraak: mevrouw Snel heeft gewonnen en het veldje is dus al verwijderd. Verder zagen we de Rijdende Rechter ook nog even op het veld achter de Klimop een kijkje nemen, maar ja, wie achter de Klimop moet voetballen kan een goede BAS-carriere zeker helemaal vergeten, dat heeft de rijke BAS-historie inmiddels wel aangetoond. Maar daar heeft die Rijdende Rechter natuurlijk geen rekening mee gehouden...

En toch, geachte toeschouwer, volgens uw columnist is het misschien ook wel slecht voor BAS. Het was natuurlijk een mooi pleintje en als bijvoorbeeld de gouden ’88-generatie nog iets aantoonde dan is het wel dat deze generatie "het voetbal nog op straat heeft geleerd", en dan vooral op de pleintjes in Amsterdam-West, "waar het ieder voor zich was en je gewoon uitgelachen werd na een balletje door de beentjes of uitgescholden na een fout die een tegengoal (en dus gezichtsverlies) opleverde". Keiharde (letterlijk) leerschool dus, het balgevoel groeide met sprongen en ook het mentale aspect was niet onbelangrijk. En dan die patatgeneratie van nu: buiten voetballen gebeurt toch al weinig, want Playstation en DVD en geen ruimte, dus het wachten was op de doorbraak hier in Biddinghuizen van een icoon van de Lucernehof; een Held-van-het-Pleintje-van-Snel, een pingelaar die ook nog eens 90 minuten strijd levert, de boel opschudt bij een achterstand en BAS (tot vreugde van de TC) tot zeker 2e klasse niveau zou opstuwen... En dan komt de gemeente met een skatebaan als alternatief aanzetten: en wat doelpalen op een vooral met hondenpoep gelardeerd veldje bij de Rank. Uw columnist voelt de bui al hangen: dat wordt een Biddinghuizer Rintje...

De columnist...