Jubileum

Uiteraard is het u vast al opgevallen - geachte toeschouwer - dat er dit jaar bij BAS een feestje te vieren is. Uw columnist loopt daarbij uiteraard niet vooruit op een eventueel kampioenschap van ons vlaggenschip (reëel als hij is, ziet uw columnist in dat dat een heel lastige opgave zal zijn) en ook de plattekarplannen van BAS 3 (het veel besproken 30+-team, dat vandaag ook zijn vuurdoop in competitieverband gaat beleven) zijn voorlopig alleen maar bespiegelingen. Nee, geachte toeschouwer, nog 13 nachtjes slapen en BAS Voetbal bestaat alweer 40 jaar! En we mogen allemaal komen op 17 september om te proosten!

Veertig jaar, geachte toeschouwer! Dat is meer dan genoeg voor een serenade van Maris Sonoris onder uw balkon en volgens mij komt ook de burgemeester een plakje cake bij u nuttigen! Prachtige beeldspraken borrelen in mij op: "het leven begint pas bij 40" is natuurlijk een gevleugelde uitdrukking (dus staan we wellicht aan het begin van een bloeiperiode met louter kampioenschappen, bekerwinsten, Europees Voetbal, een gloednieuw stadion mét de hoeken dichtgebouwd, kunstgrasvelden waar Optisport nooit meer hoeft te maaien; kortom, als het spreekwoord waar blijkt te zijn dan wordt het komende decennium een aaneenschakeling van feesten, fuiven en polonaise lopen en moeten wij toeschouwers ons van receptie naar receptie slepen...

Aan de andere kant word iemand van 40 natuurlijk wel gezien als een - vergeef mij de platte uitdrukking, geachte toeschouwer - ouwe lul. Iemand van 40 heeft toch allang afgedaan en had allang de eer aan zichzelf moeten houden en in een 30+-team moeten gaan spelen: conditioneel kan hij het echt niet meer belopen en "het is dat het inzicht er nog wel is, maar ik had allang een jongere speler opgesteld" is een veelgehoord citaat...

Maar laten we BAS maar gewoon zien als een mooie, rijpe, volwassen club; 40 jaar: uiteraard met ups en downs, met overwinningen en nederlagen; net een gewone club dus. Natuurlijk is het jammer dat het jubileumjaar met een degradatie is aangevangen, maar sportief gezien hoeft dat niet eens zo heel vervelend te zijn: BAS zal zeker hoger eindigen dan vorig seizoen (en hopelijk meedoen om de prijzen), en om een gezellig feestje te vieren, is een kampioenschap echt niet nodig.

Het is eigenlijk niet de taak van uw columnist, maar bij deze roep ik u - als rechtgeaarde BAS-aanhanger mét rood-wit hart - op om toch vooral langs te komen op vrijdagavond 17 september om daar te proosten op een mooie toekomst en nog eens met weemoed terug te denken aan de afgelopen 40 jaar...

De columnist...