Prins Bernhard

Hoewel het inmiddels een jaarlijkse traditie dreigt te worden - geachte toeschouwer - blijft het natuurlijk altijd leuk om een heuse Prins te kunnen verwelkomen op sportpark de Schelp!

Vorige week zag het er nog slecht uit voor onze bezoekers, de koninklijke familie dreigde immers ingesneeuwd te geraken in het 's winters immer knusse Lech. Het gerucht ging zelfs dat ene prinses van Monaco ook de pech had het pittoreske plaatsje niet te kunnen verlaten. Was de oudste, nu vrijgezelle kleinzoon van onze hooggeëerde gast van vanmiddag nu maar meegegaan! Prins Willem Alexander voelde echter niets voor door zijn moeder in scène gezette après-ski avondjes met belegen prinsessen; hij ging waarschijnlijk liever zuipen in Brussel of achter de meiden aan in Londen, en daarbij kon hij zijn toekomstige onderdanen hier te lande natuurlijk niet in de steek laten! Uw hooggewaardeerde columnist heeft wederom op slinkse wijze gebruik gemaakt van een lek binnen de Rijksvoorlichtingsdienst zodat we een redelijk beeld hebben kunnen krijgen van de avonturen van Prins Bernhard - ja, ja, hij was ook mee - in Oostenrijk.

Het blijkt dat de prins nog een verwoed skiër is; zelfs de buckles gaan hem nog lekker af! Maar nu komt het: na één van de lekker snelle afdalingen aldaar skiede hij rustig naar de Berghof en daar aangekomen zag hij jongens die de ski's even aan de kant zetten, van een paar jassen een doel maakten, een oranje bal in het midden legden en gingen voetballen. Dat leek het halve basisteam van BAS - een van de gevreesde tegenstanders van zijn cluppie - wel!

Pardoes viel Bernhard; onderwijl dingen prevelend als "nu word ik toch echt oud, BAS, dat kan helemaal niet, die zijn nu aan het voetballen, Wilsum als ik het goed heb, ik heb net nog met Juul gebeld voor de ruststanden in de 3e klasse". De prins, zelf een oud-voetballer - geen echte weliswaar, hij heeft immers geen zonen voortgebracht - was verbijsterd. Hij, die toch al zo'n 30 jaar hier kwam, had nog nooit een groepje Hollanders zien voetballen in Lech, want voetballers kwamen nooit op het tijdstip van competitie naar het vakantieoord. Echte voetballers lieten trainer en medespelers nooit zakken en maakten de keus om te gaan voor de weinige prijzen die er in een seizoen te halen zijn. Het kampioenschap, periodetitels, daar kon je ze voor wakker maken! Nee, echte voetballers hoefde je niet te motiveren op de zaterdag, de trainingen van de dinsdag- en donderdagavond werden op het scherpst van de snede afgewerkt en vakantie en familieleven werden in winterstop en op de andere avonden gepland. En dit stelletje slapjanussen was hier scheisse een beetje aan het voetballen terwijl hun ploeggenoten verdammt noch mal amper een representatief elftal op de been konden brengen tegen de nummer laatst en zo misschien de kansen op een periodetitel vergooiden.

De vaste toeschouwers hebben de in Nederland achtergebleven voetballers aangemoedigd wat ze konden tegen hekkensluiter Wilsum, maar helaas! Ik denk dat deze toeschouwers nu recht hebben op een goede pot voetbal met een strijdend BAS en een klinkende overwinning voor hun rood-witten!

De columnist…