Fair play

De laatste jaren - geachte toeschouwer - wordt er op grote voetbaltoernooien (zoals bv. Euro2000 en natuurlijk de Champions League) steevast aandacht besteed aan een verhoging van de fatsoensnormen tussen de voetballers onderling. De voetbalsterren spelen hun wedstrijdjes tegenwoordig met een prachtig genaaid vignet op de schouder (die 2 elkaar omarmde voetballertjes), ze schudden elkaar de hand voor de wedstrijd (inmiddels zijn spelers daar geroutineerd in: zo snel mogelijk die rij van tegenstanders langs, een zo slap mogelijk handje geven en natuurlijk de tegenstander niet aankijken is de meest in zwang zijnde tactiek) en de aanvoerders gaan ook nog breed lachend samen met de scheidsrechter op de foto (een foto die ik - gelukkig - overigens nergens terug zie in kranten of tijdschriften en die nooit een zilveren camera of welke prijs dan ook zal winnen).

Dit alles ter promotie van "Fair Play", in de hoop dat de groepen supporters op de tribune dit ook ter harte nemen en elkaar met meer respect zullen behandelen, hoewel het volgens mij nog wel even zal duren voordat de F-side keurig in het gelid zal staan om vervolgens de langskomende leden van vak S een slap handje te mogen geven. En natuurlijk gaat er een opvoedende taak van uit naar onze jeugdspelertjes, die zien dat voetballers elkaar - voor de wedstrijd althans - met respect behandelen en dat wellicht ook in hun wedstrijdjes blijven doen. Een mooi initiatief dus: een overtreding op zijn tijd is natuurlijk niet te voorkomen en uw columnist is zeker geen fatsoensrakker, maar het verhogen van fatsoensnormen tussen voetballers onderling kan volgens mij geen kwaad. Ook het buiten schieten van de bal om een blessurebehandeling bij een speler mogelijk te maken is iets wat eigenlijk standaard tot de opvoeding van een sportieve voetballer toebehoort, evenals het vervolgens teruggeven aan de tegenstander van die bal.

En toen dacht uw columnist plotseling weer aan de wedstrijd van BAS tegen WZC (de tegenstander van vandaag) van vorig seizoen. De uitslag staat hem ook nog bij (0-1), maar wat vooral een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten is de manier waarop de ploeg uit Wapenveld aan het doelpunt kwam. Wellicht weet U als trouwe supporter het ook nog wel: een van de voorwaartsen van WZC bleef zwaar aangeslagen liggen in het doelgebied van onze doelman (na een botsing, meen ik), waarna de keeper de bal richting de linkshalf wierp en schreeuwde "bal eruit" en zich vervolgens om de geblesseerde speler bekommerde. Onze linkshalf nam de bal aan, maar schoot hem niet lomp over de zijlijn, maar gaf de bal aan een WZC-speler, die echter de bal niet over de zijlijn speelde, maar vanaf 30 meter in het verlaten doel schoot: doelpunt en naar later bleek nog het beslissende ook. Het daaropvolgende beeld staat uw columnist ook nog voor ogen: juichende spelers en een ook blij terughinkende WZC-spits. Een gruwelijk en deerniswekkend beeld: duidelijk niet iets waar de UEFA aan dacht bij het propageren van Fair Play en Arsene Wenger zou zo niet hebben willen winnen.

Om de gasten uit Wapenveld toch nog een kans te geven (hun elftal was nu eenmaal jeugdig en dus wellicht onbezonnen) denkt uw columnist aan het volgende: meteen na de aftrap hedenmiddag gaat de keeper van WZC sportief naast zijn doel staan en vervolgens wordt een onzer spelers in de gelegenheid gesteld om ook vanaf 30 meter te scoren: de onsportiviteit van vorig seizoen is dan helemaal uitgewist…

Uw columnist.