Derde helft

Met het aantrekken - geachte toeschouwer - van twee nieuwe trainers voor onze uiterst talentvolle selectiespelers is het altijd aardig om wat verschillen in aanpak met de illustere voorganger(s) te bekijken. Het meest in het oog springende detail - ook voor de spelers - is naast de andere speelwijze de rigoreuze verandering van de zogeheten derde helft.

Vorig jaar waren de spelers gewend om na de wedstrijd even de tegenstander een slap handje te geven ("bedankt en veel succes verder"), even wat medespelers om de hals te vallen of nog even flink uit te kafferen (al naar gelang het resultaat van die middag) en dan in fors wandeltempo de lange gang naar de kleedkamer te maken: heuveltje op en weer af, nog even door de modder, wachten tot degene met de sleutel ook het kleedkamergebouw eens binnenkomt om dan eindelijk de neergeslagen modder of stof van de vermoeide lichamen te spoelen middels een weldadige, warme douche. Daarna uiteraard nog een analyse van het die middag gebodene, onder het genot van wat koele drank in het Bastion. De komst van beide, nieuwe trainers maakte echter een bruut einde aan deze o zo mooie traditie: de cooling-down is ingevoerd! Dat betekent dus dat de vermoeide spelers na de geleverde topprestatie in de wedstrijd nog eens een keer flink aan de bak moeten: het hele scala oefeningen dat voor de wedstrijd al aan bod kwam in de warming-up wordt nog eens dunnetjes overgedaan. Tot overmaat van ramp moet dat ook nog eens gebeuren onder het oog van de grijnzende tegenstander (die je nog lachend toeroept dat je de wedstrijd dan wel gewonnen hebt, maar hij kan al lekker gaan douchen) of - bij een nederlaag - onder de snerende toejuichingen van het vijandige publiek.

Uw columnist heeft - uit humaan oogpunt - maar eens onderzoek verricht naar de achtergronden van dit merkwaardige verschijnsel: trainers verzinnen dat gemartel niet zelf, het zal ze op de cursus wel eens verteld zijn dat het herstel van de spieren hierdoor bevorderd wordt, zodat de belasting van de speler hoger kan worden. En wat blijkt, geachte toeschouwer? Totaal verouderde methodiek: volgens de nieuwste publicaties in gerenommeerde tijdschriften (uit Amerika!) blijkt een dergelijke cooling-down absoluut funest voor de dwarsgestreepte, korte spiervezels: net die vezels waarmee de kuiten en dijbenen van onze Godenzonen vol zitten. Het beste is om meteen na de wedstrijd in een warm bad te gaan zitten om zo de doorbloeding te stimuleren en spierscheuringen te voorkomen.
Uw columnist pleit dus voor onmiddellijke afschaffing van dit mensonterend ritueel na de wedstrijd: ik verwacht drastische maatregelen (lees: verbod) van onze voorzitter om dit soort uitwassen in de toekomst te voorkomen...

De columnist…