‘Grootheidswaanzin’

Als een donderslag bij heldere hemel. Uw columnist schrok dinsdag van het bericht dat hoofdtrainer Wout Sleurink per het nieuwe seizoen ‘Hoofd Jeugdopleidingen’ bij ASV Dronten wordt. Ook schrok uw columnist van berichten over het benaderen van jeugdspelers van onze club door, jawel, ASV Dronten. Je moet natuurlijk ook wat, als je het niet kan winnen in de negentig minuten binnen de lijnen.

Laat ik het allereerst vooropstellen, dat ik de keuze van Sleurink mij heel goed voor kan stellen. Een mooie mogelijkheid voor hem, in alle opzichten. Een felicitatie, maar wel als een boer met kiespijn. ASV Dronten is weer eens op strooptocht. Het loopt niet, even was er op het Drontense sportpark zelfs een degradatiespook waarneembaar. Op zulke momenten komt de dikke portemonnee van de Flevolander van het jaar weer om de hoek kijken. Voortaan in je zak houden dat ding, geliefd maak je jezelf er niet echt mee, kan ik je vertellen.

U zal nu wel denken. Onbeschoft zeg. Nou, dat klopt. Maar.. Ik ben net zo onbeschoft, als dat hele clubje aan de Educalaan. Want, dat met die hoofdtrainer, dat was van de week een toevallige bijkomstigheid. Deze column lag al op de plank klaar hoor. De frustratie over onze lieftallige buurman was bij mij al aardig opgelopen. Een aantal weken terug kreeg uw columnist namelijk het volgende tot zich. Asv Dronten was weer bezig met het benaderen van enkele jeugdspelers van BAS, als een echte profclub betaamt. Ajax doet het, PSV doet het, wie in het profvoetbal niet? De handelswijze van Dronten is echter nog zo amateuristisch, als het amateurvoetbal zelf zou moeten zijn.

BAS wist van niets, Dronten had zich nooit ‘gemeld’ voor de spelers. Mailtjes gingen de deur uit richting de jeugdspelers, jeugdspelers van de ASVD werden ingeschakeld om per sms onze jeugdspelers nogmaals te prikkelen en nog meer van zulke onbeschofte manieren werden ingezet om de spelers naar Dronten te halen. Dat bijna alle jeugdspelers, op één na, de interesse wegwuifden maakt goed duidelijk dat ASVD zeker niet de status in de regio heeft, die het wel denkt te hebben. Ze waren zelfs heel even bang voor de derde klasse, daar aan de Educalaan in Dronten.

Je plaats kennen, dat is lastig, ik weet het. Zeker als je een hele dikke portemonnee tot je beschikking hebt en je daar van alles mee kan doen. Maar probeer het, alsjeblieft. Jullie zijn niet meer dan BAS, jullie zijn niet meer dan Swift ’64. Jullie spelen ‘maar’ tweede klasse en niet eens bovenin en verliezen in de beker nog van een derdeklasser. Jullie kunnen heel groot zijn, maar zijn dat op dit moment absoluut niet. Hopelijk kan onze hoofdtrainer de boel in Dronten wakker schudden en het bewustwordingsproces daarvan op gang helpen. Dan is er voor dat clubje aan de Educalaan nog wel toekomst, zonder onbeschofte manieren. Want dit, dit kan echt niet!

De Columnist