De Twaalfde Man

Vandaag, geachte lezer, wil ik het met u hebben over de Twaalfde Man. Een bekend fenomeen in de voetbalwereld. Bij PSV hebben ze het Oostfront, bij Feyenoord het Legioen en bij Ajax de F-side.
Wat hebben we bij BAS? Geen idee.

Goh, wat heb ik afgelopen zaterdag genoten. In eerste instantie van de wedstrijd, maar ook van de fanatieke Elburger aanhang. Geweldig hoe zij hun team nog een extra duwtje in de rug gaven om maar die 3-2 te maken.

Helaas lukte dit uiteindelijk ook, maar het publiek was schitterend om te zien.

Bij BAS mis ik dit een beetje. Langs de lijn bij ons Eerste elftal is het mat en stil. Af en toe een oerkreet van een van de supporters of ‘kom op die rooie’, maar daar houdt het ook wel mee op.

De Twaalfde Man kan van grote waarde zijn, helemaal in grote wedstrijden. De Twaalfde Man kan net die bepalende factor zijn tussen winnen en verliezen. Het team in zijn geheel naar voren schreeuwen, dat is waar het om draait.

Aan het eind van het vorige seizoen en het begin van dit seizoen leek het erop dat het toch ging ontstaan. Een paar jeugdleden met trommels probeerden de sfeer erin te brengen. Echter, is nu te zien dat ze er niet meer zijn. De jongens zijn er nog wel, maar de trommels blijven bij de wedstrijd
keurig waar ze nu staan. Binnen.
Kom op met die trommels, de tegenstander moet gek gemaakt worden!

Een aantal jaar geleden hadden we ze overigens wel. De ‘BAS3 – hooligans’ gaven de thuiswedstrijden van BAS een extra dimensie. Met originele liedjes en grappige teksten werd geprobeerd ons Eerste elftal naar grotere hoogtes te doen stijgen.

Het was altijd weer genieten als ze langs de kant stonden. Maar goed, deze jongens werden ook wat ouder en sommige zijn helemaal van de aardbodem verdwenen.

Bij veel amateurclubs zie je de jeugd het proberen. Vaak wordt er het een en ander afgekeken van de profclubs, maar dat is niet erg. Het gaat om de sfeer, de ambiance waarin de tegenstander het veld opkomt.

Een mooi voorbeeld hiervan is de thuiswedstrijd tegen DUNO D. De spelers kwamen het veld op in een dik rood rookgordijn en op dat moment stonden we al met 1-0 voor. Het kan, zoals ik al eerder zei, het verschil zijn tussen winnen en verliezen.

Ik roep hierbij dan ook de jeugd van BAS op om een groep bij elkaar te brengen, neem de trommels mee de tribune op en zingen maar! Schreeuw onze jongens naar een nacompetitieplek, want dat is het enige wat telt!

De columnist..