Beleving

Beleving. Zonder beleving geen prestaties. Zonder beleving geen gezellige nazit in de voetbalkantine. Beleving is het toverwoord in de voetbalsport.

Uw columnist keek vol ongeloof vrijdagavond op teletekst. Eindstand in de eredivisie: RKC – Vitesse 4-1. Wat het eerste in mij op kwam was dat dit de laatste stuiptrekkingen waren van de degradant. Later de wedstrijd teruggekeken en RKC speelde gewoon een goede wedstrijd. Veel beter dan in de afgelopen weken. En waardoor kwam dit? Beleving, beste lezer. Pure beleving. Wat een drive hadden de mannen uit Waalwijk!

Helaas bleek het afgelopen dinsdag niet nog een keer te kunnen. RKC verloor en degradeerde.

Uw columnist, zelf jeugdtrainer bij BAS, bedacht zich geen moment en hamerde de volgende ochtend bij zijn pupillen op inzet. En zowaar, de jongens toonde 100% inzet. Niet gewonnen, maar wel een van de beste wedstrijden van het seizoen.

Een mooi voorbeeld van echte beleving zie ik wekelijks op de bank bij BAS 1. Naam? Rutgher Steenbeek. De een ziet hem als attractie, de ander als een geweldige man voor de club. Ik kijk baar beide kanten.

Als onze mannen het net weer hebben weten te vinden gaat mijn blik meteen naar de bank. Rutgher maakt een vreugdedansje voor de dug-out,
rent naar de spelers in het veld, of hij zit op zijn knieën om vol ongeloof het doelpunt te vieren. Schitterend! Wat een beleving!

Een andere manier waarop Steenbeek het uit is zijn betrokkenheid. Elke dinsdag en donderdag om 17.00 op het voetbalveld om de kleding klaar te leggen voor de Eerste selectie. Ook wast hij deze kleding weer en zorgt hij ervoor dat de kleding van zaterdag allemaal goed geregeld is.

Veel mensen kunnen hieraan nog een voorbeeld nemen. Op deze manier beleven is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd, maar als we wat willen bereiken moet iedereen 100% gefocust zijn en bezig zijn met het team.

Een ander aspect van beleving, wat ik in het begin al noemde, is de nazit in de kantine. Ook dit draagt bij aan een betere teamprestatie. Toch mis ik dit wel bij ons Eerste elftal. Ik heb niet veel aan te merken op de prestaties, maar toch vind ik ,en met mij vele mensen, dit jammer. Na een kwartier, hooguit een half uur, verlaten 9 op de 10 selectiespelers het sportpark. Ook de begeleiding doet daar aan mee. Een select gezelschap blijft over, die er elke week zitten. Zo hoort het.

Het hoeft natuurlijk niet elke week, maar zo af en toe is het wel goed. Het draagt bij aan een beter teamgevoel. En dat zal op den duur de prestaties ook verbeteren. Neem een voorbeeld aan de leider, zijn beleving is prachtig!

De columnist..