De bal

De bal, de knikkers. Het voorwerp waarmee het spel gespeeld wordt. Vroeger op het schoolplein heden ten dage op veld één. We hebben vandaag te maken met een gastschrijver, op uitnodiging en voor elk feest te huur. Wat een hosanna. Net als vanmiddag.

Het affiche is er, laten we hopen dat het waargemaakt kan worden. De nummer drie ontvangt de nummer één. Het is net Twente – Ajax, maar dan andersom, de uitslag is nog ongewis en ik doe mijn best voor een positief resultaat. Veld één is weer mooi voor aangekleed, hopelijk is er ook weer een hoop voetbalverstand langs de lijn zodat er flink nagepraat kan gaan worden met Alfred en co.

Nu de bal, één van de hoofdrolspelers van vanmiddag. De scheids heeft hem op druk gebracht. De bal wordt nog even getest met een paar ferme stuiten op de grond en na het fluitsignaal is de bal het meewerkend of tegenwerkend voorwerp van de dag. Ja, de bal doet wat hij wil. En waren wij maar eens baas over die bal.

Vanaf de F-pupillen doen wij ons best, trainen, trainen en nog eens trainen, maar nog steeds zijn daar de momenten dat we die bal wel kunnen schieten. Deed dat verrekte lederen ding nou maar eens wat wij zo graag wilden. De balcontrole, de pass, het schot en natuurlijk de klemvaste bal bij de keeper, want ook die kunnen hele verhalen schrijven over de bal. Het is namelijk altijd wel wat.

Nee, het is nooit goed met die bal. Nu hebben wij niets te klagen. Kijk naar de bal waar de wedstrijd mee wordt gespeeld. Dat is een mooi ding, om de vingers bij af te likken. En dan de ballen waarmee wij met het eerste elftal mogen trainen, ons hoor je niet klagen. De corvee poetst zelfs vakkundig elke bal na elke training.
Zuinig zijn we. Wat dat betreft lijkt het alsof we allemaal uit Zeeland komen. Zuunige Zeeuwen, just like my Dad. Ja, mijn wortels liggen in de Zeeuwse klei en vader lief is waarschijnlijk nu met Jan en alleman aan het praten over de koetjes en de kalfjes zonder op de wedstrijd te letten, straks in de kantine weet hij dan toch doodleuk te vermelden dat het allemaal wel wat beter mocht met zoonlief. Gelukkig is hij er wekelijks.

We hadden het over de ballen en ik dwaalde al even af naar de trainingsballen. En daar wil ik het nu net over hebben. Met die trainingsballen gebeurt het. Daar trainen we mee. Het doel van trainen is beter worden. Individueel of als team, al is dit samenhangend, want als het individu beter wordt, wordt het team beter, en andersom. Een goede bal is een must en wij bij BAS1 hebben hierover de beschikking. Wees dan ook niet verwonderd wanneer wij tijdens dit seizoen naar nog grotere hoogtes stijgen. Zie die vierde klasse voetballers van het vorige seizoen nu al schitteren, ik ben benieuwd naar de wedstrijden van na de winterstop.

Dan de jeugd. De toekomt. Ja, ook ik wil ooit met een gerust hart afscheid nemen van het eerste elftal. Een goede troonopvolging laat mij later met een fijn gevoel toekijken op de plek waar u nu zit. Binnen de jeugd van BAS-voetbal lopen zeker enkele potentieeltjes rond. De zogenaamde kenners kunnen ze zo opnoemen, het is misschien wel een heel elftal vol, want wat dat betreft hebben we bij de jeugd niets te klagen. De jeugd, boordevol talent. En het is nog jeugd, ze zijn jong, dus die kunnen nog veel beter worden! En wat hebben zij daarvoor nodig? Juist, dat ding waar het om draait, de bal! Zorg voor dezelfde faciliteiten als bij het eerste elftal en laat ze dus trainen met kwalitatief goede ballen. Heren beleidsbepalers, werk aan de winkel, en rap!

De Columnist..