Fluitketel

Hoe je het ook wendt of keert: de voetbalkantine is een ideaal platform voor sterke verhalen. En sommige verhalen zijn eigenlijk te mooi om er niets mee te doen. Een goed voorbeeld is het verhaal van een speler uit een lager seniorenteam die laatst in de kantine uitlegde waarom hij op zaterdag niet kon voetballen. Hij had namelijk een ontsteking aan zijn scrotum en de behandeling daarvan was niet helemaal naar wens verlopen.

Ja, het is geen lekker verhaal, maar lees toch maar even verder. Van de moeder van zijn vriendin had hij gehoord dat hij zijn pijnlijke plek het beste kon ontsmetten in warm water met daarin opgelost wat Biotex. Nu was het water waarschijnlijk te heet, de concentratie Biotex te hoog en duurde bovendien de behandeling te lang. Resultaat: een rood verbrande en vooral overgevoelige balzak.

Als belangstellende toehoorders wilden ik en een aantal ploeggenoten natuurlijk meer weten over de behandeling. Ja, van elkaars fouten kun je leren, nietwaar? Hoe heb je het gedaan en hoe kon het zo mis gaan? Heb je de temperatuur van het water niet gecontroleerd? Als jonge vaders weten we allemaal dat dat moet gebeuren met een ontblote elleboog. Als het water warmer is dan handlauw dan voel je dat feilloos. Nee dus, voelen met de elleboog ging niet. De onfortuinlijke speler had een soepkom gebruikt en die is te klein om een elleboog in te steken. Verder niets verbrand, wilden we vervolgens weten. Nee, zijn grote jongen, om zo maar te zeggen, had de speler in kwestie gelukkig buiten de gemeen warme soepkom weten te houden. ,,Het waren dus alleen soepballetjes’’, was de eerste melige opmerking die aan ons tafeltje in de voetbalkantine werd gemaakt.

Nu was er voor wat betreft de grappen en grollen geen redden meer aan. We gingen er allemaal eens goed voor zitten. ,,Begon die grote jongen van jou niet te fluiten, net als een fluitketel bij kokend water’’, vroeg een volgende grappenmaker. Hij wilde vervolgens ook weten wat de geblesseerde speler had gedaan met de bewuste soepkom. ,,Nou gewoon afgewassen en teruggezet in de kast’’, luidde diens antwoord.

Maar wat is nou de moraal van dit toch wat onzinnige verhaal, zult u zich afvragen. Nou dat zijn er meerdere. Ten eerste is de moraal voor ons als toehoorders dat wij bij de bewuste speler nooit soep zullen eten. Verder blijkt maar weer dat je moet oppassen met goed bedoelde adviezen van je schoonmoeder. Zeker als het om delicate kwesties gaat.

Belangrijker echter nog is de reden van het niet kunnen voetballen. Kijk, de speler die dit mooie verhaal vertelde, heeft natuurlijk een legitieme reden om af te zeggen. Bij elke stap voelde hij zijn pijnlijke kruis, dan hou je het op een voetbalveld niet lang uit. Echter er zijn steeds meer spelers die te pas en te onpas afzeggen. Vooral de lagere seniorenelftallen hebben daar mee te maken. Sommige spelers presteren het om zaterdags nog via de SMS te melden dat ze niet aanwezig zijn en anderen komen zelfs zonder afmelding niet opdagen. Kijk, als we het dan toch over klootzakken hebben, dan gaat mijn voorkeur zonder meer uit naar de klootzak in de soepkom.

De columnist…