Bitterballen

Er bestaat – geachte toeschouwer – geen onzekerder baan dan het trainerschap, hoewel freelance columnist wel dicht in de buurt komt. Je kunt nog zo’n vermaarde, door Jan en Alleman erkende vakman zijn die in het verleden werkelijk schitterende resultaten heeft behaald met modale spelersgroepen: elk nieuw seizoen ben je als trainer toch weer overgeleverd aan de luimen van bestuur, spelersgroep en de buitenwacht (sponsoren en toeschouwers)…

De voorbeelden zijn ook dit seizoen weer legio, geachte toeschouwer. Gert-Jan Verbeek en Huub Stevens botsten – al dan niet opzichtig – met de spelersgroep en kregen (of in het geval van Stevens nam) ontslag, Henk van Stee had problemen met de nieuwe technisch directeur en staat nu dus ook op straat en vooral in Spanje en Italië sneuvelen er elk seizoen weer trainers omdat het aantal witte zakdoekjes in de stadions iets te forse proporties aanneemt: de druk van de socio’s is daar een niet te onderschatten fenomeen.

Maar FC Zwolle heeft nu toch een heuse primeur: Jan Everse werd deze week ontslagen nadat hij overgeslagen werd bij het rondgaan van de bitterballen en de ober (toevallig een zoon dan wel neef van een bestuurslid) bij de onderarm greep. Het is een prachtig verhaal natuurlijk: eerst werd mevrouw Everse weggestuurd van de halflege eretribune (Veendam thuis bleek ook dit seizoen blijkbaar geen uitverkocht huis op te leveren) door hetzelfde zoontje van het niet nader genoemde bestuurslid omdat het kaartje niet helemaal overeen kwam met het stoelnummer. Dat dat voor zowat de hele eretribune gold: tja, niet iedereen kan in zulk een korte tijdspanne gecontroleerd worden. En daarna werden dhr. en mevrouw Everse dus overgeslagen bij het rondgaan van de bitterballen (hoewel er in de pers ook sprake is van kaas en worst), waarna trainer Everse de jongeman bij de onderarm gepakt heeft en hem nog wat onwelvoeglijke woorden heeft toegevoegd. Ontslagen dus!

Uiteraard repte de voorzitter van een optelsom: Jan Everse had vaak een verkeerde sponsorjas aan op de bank en hij kwam ook wel eens met voetbalschoenen de met hoogpolig tapijt beklede bestuurskamer binnen: het was eigenlijk een wonder dat hij niet eerder de laan was uitgestuurd. Zijn uitstekende resultaten met een zelfs voor eerste divisie modale begroting deden even niet ter zake… En zo is de bitterbalaffaire dus geboren, geachte toeschouwer. Uiteraard zal Jan Everse wel een horkerige persoon in de omgang zijn, die geregeld bestuursleden (en wellicht) ook sponsoren schoffeerde met zijn Rotterdamse, recht-voor-zijn-raap tongval, maar het was wel een goede trainer. Maar het wachten was dus op een (kleine) aanleiding om hem met zo min mogelijk deining te kunnen ontslaan…

Ik dacht dat dit bij BAS nooit zou kunnen, geachte toeschouwer. Bij BAS – dacht ik – worden er alleen kippenvleugeltjes geserveerd op een donderdagavond in december, maar tot mijn schrik blijkt het (sinds kort?) ook mogelijk om bitterballen en bittergarnituur te bestellen. De trainers zijn bij deze dus gewaarschuwd: rustig laten passeren die schaal…

De columnist…