Wie van de drie

Met grote verbazing heeft uw columnist deze week de ontwikkelingen gevolgd omtrent de ontslagen van de assistent-trainers bij FC Utrecht. Hoe is het toch mogelijk dat de verantwoordelijke man, de hoofdtrainer, een nieuw contract krijgt aangeboden en dat zijn secondanten worden ontslagen omdat de prestaties tegenvallen. Je moet er toch niet aan denken dat ons BAS bestuur dezelfde maatregel zou nemen bij tegenvallende prestaties van ons vlaggenschip.

Het publiek zou dan elke zaterdagmiddag van een uniek schouwspel worden beroofd. Elke keer weer als ons 1e elftal thuis speelt, kom ik vol verwachting naar ons stadion toe gereden. Na de auto geparkeerd te hebben tussen alle andere bolides verbaast het me steeds weer hoe mooi ons sportpark erbij ligt.

Als ik naast de hoofdtribune sta en kijk over het eeuwig groene gras naar de overkant dan zie ik daar 2 prachtige dug-outs staan. Net nieuw gebouwd en zo mooi dat een gemiddelde zwerver er wel in zou willen wonen. In de dug-out is plaats voor 8 personen. Als ik even snel reken is er plaats voor 4 wisselspelers, de trainer met zijn 2 assistenten en de verzorger. Lekker binnen zitten: uit de zon, uit de regen, mooier kan het toch niet.

Wat schets mijn verbazing dat er elke wedstrijd 3 losse stoelen naast de dug-out staan op het mooie groene gras wat met veel zorg door onze overkoepelende organisatie Optisport wordt verzorgt. Deze stoelen worden door de trainer en zijn staf gebruikt en zo zitten ze elke week op afstand van hun soldaten. Is de hiërarchie in ons eerste elftal zo hoog opgelopen dat ons staf niet meer bij het gewone voetbalvolk wil zitten?

Afijn, elke zaterdagmiddag ontstaat er daar naast de dug-out een geweldig schouwspel wat op zichzelf al een attractie waard is voor het toegestroomde publiek, vergelijkbaar met de Muppetshow op televisie. Drie mannen naast elkaar naast de dug-out. De meest linkse draagt vaak een zonnebril en een lange sportjas. Al schrijvend in zijn schrijfblok lijkt hij net op maffiabaas Al Capone. Als er een speler geblesseerd op het gras ligt, loopt deze persoon als een dokter Rossie met dokter Gerard of dokter Lenie mee en vraagt zorgelijk aan de lijdende speler “gaat het weer een beetje?”

De middelste man, ze zeggen de trainer, is de jongste van het stel. Zenuwachtig schuivend op zijn stoel met zo nu en dan een scherpe schreeuw naar de spelers probeert hij zijn pupillen scherp te houden. Een aantal momenten in de wedstrijd is de middelste stoel onbezet. De trainer staat dan achter de dug-out een sigaretje te roken. Het elftal hoeft zich geen zorgen te maken dat ze dan in de steek gelaten worden.

De meest rechtse man, een knul met een fors bovenlichaam wat er niet al te atletisch uitziet, neemt dan de honneurs waar. Een persoon die zelden op zijn stoel zit en het nooit met de scheidsrechter eens is.
Met grote schreeuwen en driftige gebaren laat hij dat elke wedstrijd weer merken.

Mogelijk dat het gedrag tijdens de wedstrijden van deze drie gasten juist de reden is dat ze niet in de dug-out plaats mogen nemen van hun soldaten. In een mooi nieuw huis is er vaker geen plaats voor drie druktemakers.

Echter elke zaterdag is het gedrag van deze 3 gasten al een schouwspel op zichzelf wat ik niet zou willen missen. Je moet er dan ook niet aan denken dat de 2 secondanten van onze hoofdtrainer worden ontslagen door het BAS bestuur . Dan is ons, het publiek, een attractie ontnomen. Gelukkig gaat het goed met ons eerste team en is een situatie zoals bij Utrecht niet nodig. Het blijft dus genieten geblazen voor de toeschouwers.

Als de wedstrijd saai en slecht is, kun je er in ieder geval van op aan dat de drie heren ons blijven vermaken. Wie van de drie zal deze zaterdag het langst op zijn stoel blijven zitten?

Uw columnist gokt op de meest linkse…