Kraker eindigt onbeslist.

Na de eerste zes competitiewedstrijden gewonnen te hebben speelden koplopers BAS en Nunspeet tegen elkaar. Op een zanderig veld in Nunspeet leden beide ploegen het eerste puntverlies, maar blijven ongeslagen bovenaan de ranglijst staan.

We hadden geen complete selectie vandaag. Topscorer Christiaan Grin genoot van een welverdiende vakantie op Bali. Andere vaste waarde Rutger Oomen zat geblesseerd thuis. Tel daarnaast de langdurige blessure van Sjoerd Langendijk, de nog niet wedstrijdfitte Tom Jongen en de niet fitte Jeroen van Wieren en de trainers hadden voldoende te bediscussiëren. Gelukkig kon er een beroep worden gedaan op Jorrit Doorman en Theo Burgers.

De wedstrijd werd derhalve fanatiek begonnen. Nunspeet werd al snel terug gedrukt op de eigen helft en BAS had het heft in handen. De eerste de beste halve mogelijkheid werd gelijk gepromoveerd tot doelpunt. Aanvoerder Tom Drent doorzag de Nunspeter opbouw, veroverde de bal, kon doorzetten, een Nunspeter afschudden en de bal onder de goalie doorschieten. Een mooier begin is haast niet denkbaar. Nunspeet gaat vanaf de aftrap direct naar voren. Er kan vrij worden voor gegeven van hun rechterkant. Erg ongelukkig toucheerde de bal de bovenarm van Rick Kampen. Een penalty die goed werd ingeschoten en de stand was weer gelijk. De scheidsrechter gaf even later aan de andere kant van het veld wederom een penalty. Nu naar dat Sven Geling in de zestien meter onderuit werd gehaald. Penalty killer Jorrit Doorman verzilverde deze kans.

BAS was zich ondertussen aardig aan het stuklopen op de hechte defensie. De voorwaartsen hadden te weinig creativiteit en mistten bovenal diepgang. De verdediging had de zaakjes onder controle. Het leek, want een klein slippertje zorgde voor de gelijkmaker. Ondertussen kwamen we al richting de rust. Bilal had ons nog op voorsprong kunnen zetten, maar ging onzorgvuldig om met de gekregen mogelijkheid.

Om de tweede helft meer diepgang in het spel te krijgen verving Theo linkerspits Jorrit. Bilal ging vanaf links spelen. Verder geen wijzigingen. De tweede helft kwamen we voetballend minder goed uit de verf. We konden ons minder onderscheiden van Nunspeet, maar waren nog steeds bovenliggend. Met veel strijd en zo nu en dan goed positiespel kregen we weer kansen. De mooiste was voor Sven Geling. En hij wist hier wel raad mee. Hij kreeg de bal op een presenteerblaadje van Tom Drent en hoefde de bal alleen maar vakkundig binnen te tikken. Dit was de fase waarin BAS de wedstrijd had kunnen beslissen. Er was veel druk op het Nunspeter doel. Theo Burgers schoot de bal via de onderkant van de lat weer terug het veld in. Tom Drent kwam even later oog in oog met de keeper en mikte via de keeper op de buitenkant van de paal. Tom moest deze actie helaas bekopen met een blessure.

Dit moment zorgde voor een kentering in de wedstrijd. Er was nog een kwartier te spelen en Nunspeet zette de schouders eronder. BAS moest nu alle zeilen bijzetten om de Geel-Blauwen van het doel te houden. We ontsnapten en ontsnapten nog eens. Aanvallend kwamen we er niet meer aan. In het alles of niets offensief kreeg Nunspeet een vrije bal die ons fataal werd. Keurig werd er ingekopt bij de tweede paal. De stand was nu weer gelijk en er was nog even te spelen. Verliezen hoorde er niet bij. Strijdend werd het gelijkspel over de streep getrokken. Hierna was het wonden likken en pleisters plakken.

Al met al geen gelukkige wedstrijd van onze BAS zijde. Gewerkt is er wel. Een kater zijn onze tegendoelpunten. Hadden we de voorzet eruit moeten halen bij het eerste doelpunt? Hadden we geen vrije trap mogen weggeven zo gevaarlijk bij het zestienmetergebied? Hadden we ons beter op kunnen stellen bij de vrije trap?

Het zijn vragen voor later. Eerst zaterdag de thuiswedstrijd tegen SVI, daar zijn weer drie belangrijke punten te verdienen.