Loon naar werken

Onder leiding van Jesper en Jorrit was het vertrek stipt om half negen. Helaas zonder Thijs (ziek) en Lars (vakantie), maar met Jurre als versterking. Keurig op tijd in Voorthuizen kregen we te horen dat we op het hoofdveld mochten spelen. Gerben verdedigde ons doel en zag in de beginfase van de wedstrijd nog enige activiteit in zijn doelgebied. Toen wij eenmaal gesetteld waren en Milan ons mooi op voorsprong had geschoten waren we heer en meester. Tegenstander VVOP wist zich geen raad met ons goede spel. Het teamgevoel was wederom hoog. Onze samenwerking kwam dicht in de buurt van heel, heel erg goed. Het ontbrak ons enkel aan de afronding, iets wat Jesper en Jorrit al constateerden tijdens de warming-up... Het praatje in de rust stond dan ook vooral in het teken van "zo doorgaan" en onszelf belonen in de vorm van "scoren". We kregen na enkele minuten spelen hier de ideale mogelijkheid voor. Bram werd foutief gestopt in het zestienmetergebied en mocht van elf meter zelf de klus klaren. Keurig in het zijnet en de voorsprong verdubbeld. We hadden de touwtjes stevig in handen en we bleven in de aanval. Uit het niets viel een kwartier voor tijd aan de andere kant van het veld (mooi ingeschoten, dat wel) de aansluitingstreffer. Het spelbeeld veranderde hierdoor enigszins. VVOP had nieuwe energie en probeerde ons stevig onder druk te zetten. We spraken onze teamspirit nog eens extra aan. We verstevigden onze verdediging en deden er met elkaar veel voor om de overwinning binnen te slepen. We konden aan de kant weer rustig zitten toen Kevin en Milan goed het overzicht behielden en onze voorsprong vergrootte. Toch kregen we een paar spannende slotminuten. Onnodig. We verspeelden de bal op eigen zestien. De eerste keer werden we gematst, de tweede keer (gelijk hierna) werd het wel afgestraft. Een derde keer kwam er gelukkig niet. Toen werd de bal netjes naar voren geschoten. Het laatste fluitsignaal werd weer met blijdschap ontvangen. Zo kregen we voor de tweede week op rij loon naar werken.