Verslag voorbereiding en wedstrijd (erg uitgebreide versie)

BAS F 3 - DOS Kampen F 8.

Het is zaterdagochtend en we rijden rond 9.00 uur richting het sportpark, Stijn is stil, zouden die kinderen dan toch ook iets van spanning hebben zo ver voor de wedstrijd? “Heb je er zin in Stijn?”, vraag ik. “Jaaaha”, klinkt het vanuit mijn rug.
“Oke, maar even niet teveel vragen stellen, gezonde spanning zullen we maar denken”. Op het sportpark is het nog rustig, er zijn wel een paar teams aan het ballen en een enkele vroege vogel van de F3 ( Stef) en F4 (Abdel en Anis) zijn er al en staan te kijken bij de D2. Ik verzamel de spullen, even kijken of er wel 13 stelletjes in de tas zitten, want het is volle bak vandaag.
Langzaam druppelen de spelers van de F3 binnen, nou ja de meeste ouders komen langzaam binnen, toch weer vroeg uit bed gemoeten voor dat Kaa U Thee voetbal? Of zou er bij de ouders toch ook iets van spanning zijn?
Ik hou het op het laatste. Positief denken.
De meeste kids lopen gelijk door naar de voetbaltafel, daar wordt de spanning eraf gespeeld, ze staan met z’n allen rond de tafel en hebben veel plezier, en zo hebben ze een goeie voorbereiding met elkaar. Als ze worden geroepen om te komen kun je zien dat ze klaar zijn voor de wedstrijd, (ze lopen gelijk de goeie richting op) ze zijn nu al scherp.

Positief benaderen. Angelique en ik hebben vrijdag een Coach bijeenkomst gehad voor de F en E kader. We zijn bij Heracles in Almelo geweest waar we in de loop van de middag en avond een workshop hebben gedaan omtrent het coachen van pupillen.
Positief benaderen en werken met vraag en antwoord, dat zijn de grote lijnen die we hebben meegekregen. We zijn allebei enthousiast om het te gaan toepassen en ervan overtuigd dat we resultaat zullen boeken met deze nieuwe kennis. Weg met dat negatieve gedoe van ons, de spelers de “grond intrappen” in de voorbespreking en in de rust is afgelopen, het vloeken en tieren langs de lijn is voorbij. Fitten en schelden op de trainingen hebben we ook afgezworen. Enkel nog positief.
We gaan zelfs de ouders positiever benaderen, maar dit terzijde.

De gezonde spanning zet zich door in de kleedkamer, de animo om te keepen is groot, onze vaste keepers krijgen voor vandaag de voorkeur. Jay en Lars hebben telkens samen keepers training en ze gaan beiden vooruit. De outfits zien er ook steeds beter uit, deze week liepen ze al allebei in een echte keepersbroek, met schuinrubber zijkanten, voor het optimale duiken is dit een must. Top mannen.
Voor de volgende week staan Ryan en Joost-Jan al ingepland om te keepen, terwijl Mart graag de 3de helft wil.

De vader van Joost-Jan fluit deze beladen wedstrijd wat hem prima afgaat, wij dachten voor herhaling vatbaar.


De wedstrijd:
De animo om wissel te staan is groot, er moeten 5 jongens langs de lijn, er gaan wel 7 of 8 vingers de lucht in, het positief meedenken van de mannen is ook al begonnen. Met te vragen aan de kinderen wat en hoe we het gaan doen vandaag wordt de tactiek duidelijk. We gaan knallen, overspelen, winnen, bal afpakken, scoren. En we gaan plezier maken, lekker ballen.
We starten 8 tegen 8 en het gaat behoorlijk gelijk op, we blijven druk zetten op de verdediging, we krijgen een paar goede mogelijkheden en zelfs een paar kansen, maar de bal wil er gewoon niet in. Lars staat de 1ste helft op doel maar heeft het eerste deel weinig te doen, door zijn positieve uitstraling knokt de verdediging zodat er geen gevaar bij zijn doel komt. Dat z’n opa ineens achter het doel staat geeft hem een extra impuls en hij houdt zijn doel schoon. Dan na 10 minuten gaat er gewisseld worden 5 verse krachten komen binnen de lijnen en dan is toch even de organisatie weg.
We doen met z’n allen ons best maar Dos K profiteert van onze omschakeling en scoort. Dos K krijgt hierdoor meer grip op ons en we komen steeds meer onder druk te staan. 1 harde knal die voor Lars niet te houden is vliegt erin, en een mooie lob over onze topper heen brengt de ruststand op 0 – 3.

In de rust benaderen we het weer positief en vragen wat er goed en niet goed gaat.
Samenspelen, kansen, worden als goed genoemd, bij wat er minder goed gaat worden, overspelen, verdedigen, scoren en de schoen van Ryan genoemd. (wil ik met de binnenkant schieten raak ik de bal met de buitenkant, rot schoen).
We spreken af dat er meer kinderen moeten mee verdedigen en dat we gaan proberen om meer over te spelen.
Er wordt weer wat gewisseld en we gaan er weer tegen aan.
Jay staat in het doel en is vast beraden om wat moois te laten zien met name aan z’n oma die achter het doel staat (hij heeft al een mooie duik in z’n gedachten).
We kunnen weer druk zetten op Dos K en we hebben het betere van het spel wat ook weer kansen oplevert. We scoren dan ook de verdiende 1-3 en we ruiken dan ook dan er meer inzit (of heb ik toch wat anders geroken) .
We gaan vol op de aanval en daar profiteren de geel/zwarten van, onze verdediging is te ver naar voren mee gelopen en Dos K kan uitbreken en scoren, voor Jay geen houden aan.
Het spel gaat weer heen en weer en er zijn ook kansen aan beide kanten, de mannen uit kampen scoren nog 1 keer, het is 1-5.
We laten ons niet uit het veld slaan en gaan gewoon op de aanval, als de wedstrijd lang genoeg duurt gaan we winnen, wij hebben toch meer spelers.
Uit goed samenspel scoren we nog de 2-5, goed gedaan mannen. Heel kort daarna fluit de scheids af. We hebben de winnende gemaakt, roep ik, het laatste doelpunt in de wedstrijd. Hebben we gewonnen? vraagt Jay hoopvol. En dan moet ik concluderen dat ik toch iets te positief ben geweest.
De penalty’s vliegen erin of ernaast en zo hebben we toch weer een leuke wedstrijd gehad.


Conclusie:
Door onze hernieuwde positieve benadering gaan we niet met 0-5 van het veld maar scoren de mannen toch 2 doelpunten. De stijgende lijn hebben we nu al te pakken, wat zal de toekomst wel niet brengen door deze aanpak?

We gaan er de komende week weer positief tegenaan.

Carl