BAS sluit seizoen winnend af

Soms valt bijna alles op de goede plaats. Toegegeven: de overwinning had hoger uit moeten vallen, maar er was niets af te dingen op de 2-0 die BAS behaalde tegen SEH in de laatste wedstrijd van het seizoen.

Sterker nog (en dat is ook wel eens leuk als nummer 10/11 van de competitie): BAS speelde super. Gecontroleerd, combinerend, degelijk en toch gevaarlijk. Want had het vizier meer op scherp gestaan, dan was een uitslag hoger dan 5-0 helemaal niet vreemd geweest.

Het veld was hard (jammer) en daardoor zullen er best wat van 'onze jongens' zijn die morgen met rugpijn wakker worden. Maar wel met een lekkere nasmaak. Al moet gezegd worden: in het begin hadden de Biddinghuizers het helemaal niet makkelijk tegen SEH. Die maakten handig gebruik van de 4-4-2 opstelling van BAS en schoven doodleuk een speler door, waardoor keer op keer een overtalsituatie ontstond. Echt gevaarlijk werd het echter niet en die keren dat het erop leek, stond Ricus op de goede plaats. BAS zette daar, ook in de eerste helft, meer tegenover. Al in de tweede minuut gaf Henry een 'Bolmertje' op Sieberen. Die moest vanaf 16 meter vlot schieten. Passeerde wel de keeper, maar ook de lat. Paul leek nog even te moeten wennen aan het harde gras, maar het leuke met zo'n voorhoede is: er is altijd dreiging. Zeker als de tegenstander achterin op lijn speelt. Ricus testte die lijn tot twee keer toe met een verre uittrap en het scheelde maar weinig of de BAS-aanval had hiervan kunnen profiteren.

Met dreiging alleen win je niet. Er moet ook goed gespeeld worden en een pass worden gegeven. En laat daar nu vandaag het grote verschil in zitten. Op het middenveld was BAS (op het eerste kwart van de wedstrijd na) heer en meester. Howard (je hebt me niet gezien vandaag - en dat hoort ook zo op mijn plek) en Jerry speelden formidabel. Michael en Henry zorgden voor het gevaar. En dat tweetal leidde de 0-1 in. Henry, weer helemaal opgeleefd na de wedstrijd bij Wilsum, verzorgde een perfect Bolmertje naar de rechtsbuiten. Michael liep en zag in de loop Jerry, Paul en Sieberen voor het doel. Een PERFECTE voorzet, precies tussen twee kluwen van verdedigers in, alwaar Paul indook om hard in te koppen.

Echte wapenfeiten kwamen er (geloof ik) niet meer in de eerste helft. Of het moeten de afstandschoten van Jerry zijn geweest, of de bijna kansen van Paul en Sieberen. Maar die tellen allemaal niet. Nee, er moest nog even versterking worden gevonden in de kleedkamer voor de klus echt geklaard kon worden.

Man van de wesdtrijd
De thee smaakte goed. Boy was vrolijk en had vanaf de bank het spel met plezier aanschouwd. Hij voetbalt pas weer vijf weken in verschillende elftallen en liet weten zelfs een paar keer gescoord te hebben. Dat zou wat beloven, denk je dan. En dat deed het ook. In de tweede minuut na de rust. BAS in de aanval, die eerst nog werd afgeslagen, maar uiteindelijk toch in bezit bleef. Terugspelen op GertJan dus, die op zijn beurt een PERFECTE voorzet gaf. Net over Paul heen en BOEM! op de pantoffel van Boy. In het dak van het doel. Wat een eerste balcontact!

Na de 0-2 was SEH helemaal geknakt (we hebben ons laten vertellen dat dit iedere week gebeurt als de ploeg 1-0 achterkomt). BAS kon vrijuit voetballen, mede dankzij het feit dat het achterin als een huis stond. Zo goed zelfs dat Piet tot in de 16 wist te komen en inschoot, jammer genoeg net naast. Paul had nog wat kansen (schoten uit moeilijke hoeken), maar de meeste waren voor Boy, die steeds op de goede plek stond. Het dichtst bij was hij nog met een inzet op de lat (al ging er trouwens ook één vér over - dit om hem niet een te grote mond te laten opzetten morgen). Al met al wel een kans of vijf, maar hij scoorde niet meer. Paul werd nog wel gevloerd in de 16 meter, met een strafschop tot gevolg. Omdat Reint en Jan er niet waren, werd vanaf de kant de naam van GertJan geroepen (blijkbaar omdat gedacht werd dat hij nog niet gescoord had dit jaar). Paul bond in en liet Gerrit inschieten. Helemaal niet verkeerd trouwens, maar toch wist de keeper er net de hand achter te krijgen en de bal over het doel te tikken.

Dat was dan de grootste kans op 3-0 (of meer). Er waren er nog tal van kleinere en nog één grote. Na eerst al een keer doorgebroken aan het shirt onderuitgetrokken te zijn geweest (zonder fluitsignaal) was Sieberen nu wel vrij door (op een PERFECTE pass van... hmm.. Howard?). Zijn inzet kwam op de keeper, in de 'edele delen', en in de rebound schoot Paul fraai en hard in. 3-0. Dachten 22 spelers op het veld. Toch klonk er ineens een fluitsignaal en verbaasd werd eerst naar de scheidsrechter en toen naar de grensrechter gekeken. De vlaggenist liet meteen weten dat hij niet had gevlagd. Uiteindelijk bleek dat de scheidsrechter vond dat de keeper in gevaar was en dat daarom afgefloten moest worden. Dat dat pas na de treffer gebeurde, is voor de statistieken.

Ach, het maakte niet meer uit. BAS won. En won verdiend. Terug in de auto werd er nog lang nagedacht over de man van de wedstrijd. Sander bracht rust in de verdediging en speelde een hele puike pot. Maar ja, wie scoort wordt gehoord. Boy verdient de titel dus. Zeker ook omdat hij toch een keer of zes op de goede plaats stond. Jammer dat de kantine bij thuiskomst al dicht was, anders had hier nog lang over nagepraat kunnen worden. Alsook over de alerte Piet, die de terugweg nog handig 20 reeëen wist te ontwijken.

Het Vijfde kan in ieder geval terugkijken op een leuk seizoen. Véél leuker dan vorig jaar en met frisse moed voor het nieuwe seizoen. En of we nu tiende of elfde worden: we hebben tenminste het idee gehad dat een positie er rond de 6e/7e plaats in had gezeten. En dat is ook wat waard.