BAS2 DENDERT DOOR !!

Omdat het tweede team uit Biddinghuizen de beide wedstrijden tegen VDZ winnend had afgesloten, mocht er tijdens het Pinksterweekend ook twee maal gevoetbald worden. De tegenstander in deze wedstrijden was Swift ’64, een opponent waar BAS2 dit seizoen in de competitieduels nog niet van had gewonnen. Alvorens de wedstrijd werd hier nog een aantal keer aan gerefereerd. Daarnaast moesten de mannen uit Biddinghuizen waken voor de felheid van het team uit Swifterbant. BAS2 moest meegaan in de strijd om uiteindelijk door te stoten naar de finale.
Coach Peter Claassen begon de eerste wedstrijd met de volgende namen: Ricus Winnubst, Leon Ceelen, Remon Claassen, Marco van Someren, Tom Schaap, Iven van Velde, Jorrit Doorman, Rutger Oomen, Kay-Marnix Oomen, Robin Vos en Kevin Klein Schaarsberg. De enige afwezige deze middag was Marco Westerhof, maar ook enige steun van het vlaggenschip bleef door uiteenlopende redenen uit.
Ondanks dat begon BAS2 sterk aan de heenwedstrijd in Swifterbant. De eerste minuten waren wat afwachtend, maar het was goed om te zien dat het basisteam de nodige scherpte wist op te brengen. In de vorm van een blessure liep BAS2 na vijf minuten toch enige schade op. Remon Claassen, de enige speler die overkwam uit de eerste selectie, verstapte zich in de knollentuin van Swifterbant. Toch stond er met Rudo Timmerman direct een goede vervanger klaar.
Na deze noodgedwongen wissel volgde er een aantal kansen voor beide teams. Aan de kant van BAS waren het buitenspeler Kay-Marnix Oomen en spits Robin Vos die gevaarlijk waren. De eerstgenoemde wist de bal niet tussen het houtwerk te koppen na een goede voorzet van de flank en Robin Vos was zich niet bewust van de ruimte die hem werd geboden voordat hij de trekker overhaalde. Dit resulteerde in een gehaast schot die de doelman van Swift makkelijk kon pareren.
Ook was het een aantal keer gevaarlijk voor het doel van Ricus Winnubst. Eén van de eerste momenten ontstond na een terugspeelbal van Rudo Timmerman. De keeper van BAS had iets teveel tijd nodig om deze bal op een goede manier te verwerken. Ondertussen had zijn tegenstander de bal al afgesnoept om vervolgens de bal netjes breed te leggen bij de tweede paal. Het halve sportpark stond al te juichen en ikzelf keek al teleurgesteld naar de grond, maar het was de keeper van BAS die met volle overtuiging voor de bal dook. De uitstekende prestaties van de afgelopen weken werden nu bekroond met een fabelachtige redding. Niet veel later was het weer diezelfde keeper die oog in oog met een spits winnend uit te strijd kwam.
De rest van de eerste helft leverde weinig bijzondere momenten op. BAS2 zocht vooral de aanval via de flanken en het was Swift die via een tegenaanval gevaarlijk probeerde te worden. Op één van die flanken wist met name Kevin Klein Schaarsberg de zwakheden van de verdediging bloot te leggen. Helaas werden zijn strakke voorzetten niet binnengelopen door de rest van de aanvalslinie.
Na rust moest de keeper uit Swifterbant meer onder vuur worden genomen. Niet meegaan in het theater van de tegenstander was één van de andere deviezen. Toch had de tweede helft een ander verloop dan waar men vooraf op gehoopt had. Een nachtmerrie werd werkelijkheid toen Marco van Someren zijn tweede gele kaart kreeg. De eerste was voor praten en de tweede voor een te harde charge op de tegenstander. Al met al niet erg slim van de Biddinghuizense vedette. Niet alleen de tegenstander was slachtoffer van zijn tackle, want ook de goed spelende Leon Ceelen moest plaatsmaken. Na lang wikken en wegen besloot coach Peter Claassen om Jorrit Doorman een linie terug te zetten en Cor van Woerkom in te brengen. Vanaf dat moment kon het billen knijpen beginnen.
De nachtmerrie werd nog groter toen een centrale verdediger van Swift de bal richting het luchtruim van Swifterbant schoot. De zwaartekracht deed zijn werk en de bal kwam met een noodgang op het doel af van keeper Ricus Winnubst. Hij wist de bal niet in één keer te klemmen en met zijn laatste poging bracht hij de bal voor de voeten van een tegenstander. Deze aanvaller faalde niet en zorgde ervoor dat Swifterbant heel even op z’n kop stond. Heel even, maar dan ook echt heel even. De trainer die van blijdschap het veld was in gerend, kon weer braaf gaan zitten. Het was grensrechter Marcel van den Os die vastberaden met zijn vlag omhoog stond. Het doelpunt werd afgekeurd, omdat de scheidsrechter gehoor gaf aan de interpretatie van zijn assistent.
De gekkigheid werd nog groter toen een centrale verdediger van Swift volledig in de fout ging. Middenvelder Rutger Oomen wist hier op een goede manier van te profiteren. Kappen, draaien, keeper en verdediger in het nabij gelegen bos en afdrukken. 0-1.
Na dit doelpunt moest er nog ongeveer twintig minuten gespeeld worden. Mooi was het op dat moment allang niet meer, want het was gewoon met tien man vechten voor elke meter. De rechterkant van BAS2 ging voorop in deze strijd. Tom Schaap, ook wel “de zaag” genoemd, won elk duel met zijn directe tegenstander en het was Kevin Klein Schaarsberg die zich overal op het veld begaf. Hoe frustrerend moet het zijn geweest om die rappe buitenspeler elke keer weer tegen te komen.
In de slotfase maakte Kay-Marnix Oomen nog plaats voor de gretige Jeroen Tolhoek. En het was Bas Westerhof die nog enkele minuten strijd mocht leveren in plaats van de moegestreden Kevin Klein Schaarsberg. Het leek erop dat BAS met één doelpunt voorsprong huiswaarts zou keren, maar het mocht helaas niet zo zijn. Na lang te hebben gestreden, was het Kees ten Cate, de belangrijkste man aan de kant van Swift, die de verlossende gelijkmaker maakte. 1-1.
De teleurstelling was groot bij de mannen van BAS2. Negentig minuten strijd leveren en dan in de laatste seconde een tegendoelpunt weggeven. De kleedkamer bleek te klein, het materiaal moest het ontgelden en de nodige scheldwoorden gingen door het kleedhok. Iedereen was even vergeten dat er nog een wedstrijd zou komen. Gelukkig kwam niet veel later het besef dat het in de thuiswedstrijd ging gebeuren.

Op maandag werd om 14:30 uur afgetrapt voor het resterende gedeelte van het tweeluik. Voor de wedstrijd moesten er nog een groot aantal spelers worden behandeld. Familie Oomen, vaste klant Remon Claassen, beide Marco’s, Jorrit Doorman en Kevin Klein Schaarsberg maakten graag nog even gebruik van de zorg van verzorgster Leny Burgers. Er is toch weer vijf meter tape doorheen gegaan, dus ik wil graag even een compliment maken voor haar paraatheid en inzet.
Ten opzichte van de eerste wedstrijd waren er een aantal wijzigingen. Rudo Timmerman verving Marco van Someren, die overigens niet geschorst was, in het centrum van de verdediging. Hij bleek nog iets te veel last te hebben van een blessure. Robin Vos moest plaatsmaken voor Marco Westerhof. Hij kreeg groen licht van zijn vriendin om huiswaarts te keren van een gezellig familieweekend. Jeroen Tolhoek verving Kevin Klein Schaarsberg in de basis en Cor van Woerkom begon dit keer op linksachter in plaats van Leon Ceelen.
Deze wedstrijd vertoonde dezelfde eigenschappen als de uitwedstrijd. Veel strijd, aan beide kanten zenuwachtig veldspel én weer een noodgedwongen wissel. Na vijf minuten was het dit keer Jorrit Doorman die geblesseerd het veld moest verlaten. En ook nu stond er weer een uitstekende vervanger klaar in de vorm van Robin Vos. Onder toeziend oog van een groot aantal supporters werd er niet de beste wedstrijd op de mat gelegd. BAS2 wist zichzelf niet te bevrijden van de nodige spanning. En het goede veldspel van het afgelopen seizoen werd nauwelijks tentoongespreid. Misschien was dit ook niet de wedstrijd voor een vooraf uitgestippelde tactiek. Het was nogmaals een wedstrijd van een hoop bombarie, veel overtredingen en de nodige strijd.
Toch was het eerste doelpunt een goed uitgespeelde aanval. Vlak voor het rustsignaal kwam de bal na een goed verzorgde opbouw bij buitenspeler Kay-Marnix Oomen. Van een groot aantal mogelijke passes die hij had kunnen geven, koos hij voor de moeilijkste. Dit was een voorzet op spits Marco Westerhof. De uitvoering was net zo briljant als de gedachte, want met een uitstekende boogbal wist hij de spits bij de tweede paal de bedienen. Spits Marco Westerhof kopte de bal uiteraard goed binnen. 1-0.
De ontlading was door die ene kopbal erg groot. Een enorme last op de schouders van BAS2-spelers maakte plaats voor een soort van bevrijding. Dit resulteerde direct daarna in een kans voor Jeroen Tolhoek. Hij wist echter niet een tweede doelpunt op het scorebord te brengen door een goede redding van de keeper.
In de rust werd er gehamerd op het feit dat we op zoek moesten gaan naar een tweede doelpunt. Inzakken en afwachten zou grote negatieve gevolgen hebben. Zo gezegd, zo gedaan, want BAS2 ging voortvarend op zoek naar een tweede goal. En dit doelpunt kwam toen de tweede helft een kwartier onder weg was. Jeroen Tolhoek kwam op gelukkige wijze goed door op de linkerkant. Hij wist met een goede pass in de breedte een medespeler te bedienen. En ja, het was wéér de uit Brussel overgekomen Marco Westerhof. 2-0.
Vanaf dat moment ging het niveau omlaag. Swift voerde de druk op en besloot om een extra aanvaller in te brengen. BAS2 wist hier eigenlijk niet echt meer onderuit te voetballen. Op de één of andere manier leek het alsof BAS2 het voetballen even verleerd was. Ook de strijd met directe tegenstanders van Swift werd steeds vaker verloren. Voor dit laatste had Peter Claassen nog een goede troef op de bank zitten. Rutger Oomen, die deze wedstrijd weer de nodige creativiteit toonde, werd gewisseld door de buffel van BAS: Henk Christiaanse. Een speler die altijd de nodige duelkracht weet op te brengen en de aangewezen persoon om de strijd aan te gaan met de kinderachtige aanvalslinie van Swifterbant.
Ondanks het inbrengen van Henk Christiaanse volgde er toch een tegendoelpunt. Een afgemeten voorzet bracht een aanvaller van Swift in stelling en met een goede kopbal werd de aansluitingstreffer gemaakt. 2-1. Swift wist daarna nog wel een aantal keer gevaarlijk te worden voor de ogen van Ricus Winnubst, maar gelukkig bleef het bij dat ene doelpunt.
BAS2 dendert door. Door naar de finale. Er heerste altijd een sfeer van niet per se willen promoveren. Men wilde liever volgend jaar kampioen worden om op die manier een klasse hoger te komen. Binnen de lijnen is hier niks van te merken. Er wordt gevochten voor elke meter en tegenstanders worden met veel teleurstelling weer naar huis gestuurd. Daarnaast heb ik uit betrouwbare bronnen vernomen dat assistent Jack Graumans al een platte kar aan het schoonmaken is om een eventuele tocht door Biddinghuizen mee te maken. Volgende week wacht de laatste horde. Hopelijk kan er dan dezelfde scherpte worden opgebracht.
Naast een compliment voor de verzorging, zijn er ook nog complimenten voor het publiek uit Biddinghuizen. In zulke wedstrijden hoop je altijd op de steun die BAS2 vandaag heeft gekregen. Waarschijnlijk is de finale in Wapenveld en ik hoop jullie daar allemaal weer te zien!

Remon Claassen