Uit de oude doos: Het sociale leven rond het voetbalveld

In het kader van het 60 jarig bestaan zijn we de archieven ingedoken en kwamen dit interview tegen met Bert van Velde en Piet Wisse, welke we graag weer opnieuw plaatsen.

Pupillen van het eerste uur Bert van Velde (1956) en Piet Wisse (1956) halen herinneringen op aan het jeugdvoetbal bij BAS-voetbal op het oude sportcomplex bij het Barakkenkamp.

Voordat ze beginnen te vertellen, verontschuldigen Bert van Velde en Piet Wisse zich. ‘Het valt vast tegen wat we nog weten. Het is zo lang geleden en alles staat niet meer helemaal helder op het netvlies’, aldus de heren. Gaandeweg het gesprek blijkt het behoorlijk mee te vallen en komen veel aardige anekdotes en verhalen boven water.

Bert is zeven jaar als hij samen met z’n ouders, broer en zus in het voorjaar van 1964 vanuit Rutten in de Noordoostpolder op een boerenbedrijf bij Biddinghuizen komt wonen. Hij vertelt dat hij bevriend was met Frans de Boet en dat ze zich samen aanmeldden als eerste pupillen bij BAS-voetbal. De voetbaltak was toen nog onderdeel van de omnivereniging BAS met andere sporttakken als gym en volleybal.

‘Het exacte jaar weet ik niet helemaal precies, maar ik hoorde wel bij de eerste twintig leden van BAS-voetbal. Frans en ik waren de enige pupillen en daarom trainden wij de eerste periode vooral met de junioren mee.’ Het oude sportcomplex bestond in de periode kort na de oprichting uit een sportveld bij het Barakkenkamp. Het zogeheten Kampveld waarop de wedstrijden gevoetbald werden, lag op de plek waar tegenwoordig de boten liggen in de jachthaven.

De familie Wisse, bestaande uit vader en moeder en drie zonen, kwam in 1966 rechtstreeks vanuit Zeeland in Biddinghuizen wonen. Aanvankelijk was de moeder van Piet niet al te enthousiast om haar zoon te laten voetballen. Maar na enkele maanden was er al geen houden meer aan en mocht Piet zich aanmelden als weer een nieuw lid bij BAS-voetbal.

‘Je werd in die periode bijna vanzelf naar het voetbalveld getrokken. Het hele sociale leven in het dorp speelde zich in onze beleving af rond voetbal’, verklaart Piet. ‘Eerst waren we heel fanatiek met schoolvoetbal en speelden we onder meer wedstrijden tegen scholen uit Dronten en Swifterbant. Verder waren er ook regelmatig wedstrijden tussen pachters en middenstanders. Onze vaders en buurmannen speelden mee, en als ze een mannetje tekort kwamen mocht ik ook weleens meedoen. Die wedstrijden waren legendarisch, met veel strijd, lol en saamhorigheid. Meestal kwam het hele dorp kijken.’

BAS-voetbal bestaat zo’n drie jaar na de oprichting al uit twee seniorenteams, twee juniorenteams en één pupillenelftal. De aanwas gaat al gelijk hard voor de voetbalvereniging in het jonge dorp. Opvallend veel jeugdspelers zijn in die beginjaren afkomstig van de Botweg. Dat heeft vooral te maken met de grote gezinnen met veel jongens zoals de families Ceelen, Van Woerkom, Suidgeest en Nijsten. ‘Ik weet nog goed dat we ons als lid van de voetbalvereniging eens in de zoveel jaren moesten laten keuren’, vertelt Piet. ‘Ik ben nog samen met Roel Jansen, ook een jeugdspeler van BAS, goedgekeurd als voetballer door een onafhankelijke huisarts in Dronten.’

In de C- en B-junioren speelden Bert en Piet samen in een elftal. De trainingen werden in de eerste jaren onder meer verzorgd door Cor Neleman, bestuurslid Jurrie Altingh of de BAS 1-spelers Henk Venhuizen, Cees Hofman en Gerrit van de Bos. Als leiders herinneren ze zich Henk van Dijk en Frans Hoogland. ‘In de zomer trainden we op een veld bij het barakkenkamp’, aldus Bert. ‘Omdat er in het begin nog geen verlichting was maakten we in de winter gebruik van een werkloods van de Rijksdienst. Deze loods had een mooie houten vloer en was zelfs voorzien van kleedkamers. Het was een perfecte trainingsgelegenheid waar we ons flink uitleefden.’

Ook in die beginjaren speelden de jeugdelftallen van BAS-voetbal al veel tegen teams afkomstig van de Veluwe. Tegenstanders waren onder meer Owios, VSCO, DSV en ’t Harde en maar ook ploegen uit de Noordoostpolder. Volgens Bert waren de faciliteiten rond het amateurvoetbal in de jaren ’60 niet te vergelijken met nu. ‘In Biddinghuizen moesten we ons omkleden en na de wedstrijd wassen in een barak. Maar ook bij andere verenigingen was het heel normaal dat er eenvoudige keten stonden als kleedkamer.’

Volgens Bert en Piet zijn ze in de jeugd nooit kampioen geworden bij BAS. ‘We hadden overigens wel een redelijke lichting. We wonnen regelmatig, maar verloren natuurlijk ook wel wedstrijden’, zegt Bert. Piet kan zich een uitwedstrijd tegen Owios in de B-junioren nog levendig voor de geest halen en weet de opstelling ook nog voor een groot deel. ‘We wonnen met 7- of 8-0 en dat kwam vooral omdat Ben Stoker die dag een paar keer van grote afstand scoorde. Ikzelf keepte die wedstrijd voor het eerst. Achterin stonden onder meer Rinus Nijsten en Gerard Hoogendijk en de rechtsback was Daan van der Schaaf, zoon van de dorpsagent. Bert speelde met Frans de Boet en ook Sieger Siderius op het middenveld. Voorin hadden we in elk geval Henkie Dekker rondlopen samen met Johnnie Arkes en Karel Banse. Met name Karel was een groot talent.’

Ook net als tegenwoordig reden de vaders indertijd op toerbeurt naar uitwedstrijden. Bert en Piet vertellen dat in elk geval de vader van Henk Dekker vaak meeging. ‘Dat was meestal lachen. Die man had veel humor en kon goed met jeugd opschieten.’

Een salonwagen van de Rijksdienst doet de eerste jaren bij het oude voetbalcomplex dienst als kantine. De ouders van Appie en Henk Drenthe zijn dan de beheerders. ‘In mijn herinnering was de kantine één groot snoephok’, zegt Bert. ‘Bij de moeder van Appie kochten we na de wedstrijd vaak een Nuts voor 25 cent.’

Eind jaren ’60 groeit het inwonersaantal in Biddinghuizen snel en dat heeft ook gevolgen voor BAS-voetbal. Vanwege de toenemende belangstelling voor voetbal besluit het bestuur in 1967 om een tweede voetbalveld aan te leggen net over de brug aan de rechter kant richting Dronten. ‘De velden lagen ver uit elkaar. Wij moesten regelmatig op het nieuwe veld spelen. Na het omkleden was het nog een hele reis voordat we aan de wedstrijden konden beginnen. Waarschijnlijk gingen we dan op de fiets’, vermoedt Piet.

In het seizoen 1968-1969 heeft BAS voldoende leden voor drie seniorenteams, een A1, B1, C1 en één pupillenteam. In dat jaar wordt ook steeds nadrukkelijker gesproken over het verplaatsen van de sportvelden in Biddinghuizen naar een groter terrein met meer velden en betere faciliteiten. Uiteindelijk betrekt BAS-voetbal het nieuwe complex, De Schelp, in mei 1970. ‘Voor ons was het een hele openbaring. Nieuwe velden, nieuwe kleedkamers met moderne douches en een mooie kantine, wat een luxe’, herinnert Bert zich.

Piet en Bert voetballen de eerste jaren op De Schelp nog in de hoogste juniorenteams. Piet maakt na een blessure van Appie Drenthe als 17-jarige al zijn de debuut als keeper in BAS 1. Twee beenbreuken echter staan een langere carrière als eerste doelman in de weg. Later voetbalt hij nog tot halverwege de jaren ’80 in een lager seniorenelftal, voornamelijk BAS 4. Bert schopt het tot vaste kracht van de fameuze Jozef-boys. Dit BAS 3-team staat in de jaren ’70 onder de bezielende leiding van Jozef Boumans. Later bouwt hij af in met name BAS 5 tot hij na een forse knieblessure besluit om te stoppen met voetballen.

Ook na het einde van hun eigen actieve voetbalcarrières komen Bert en Piet nog vaak kijken bij BAS-voetbal. Beide aanvankelijk vooral als toeschouwers van hun zoons en dochter. De laatste jaren volgen ze op sportpark De Schelp nog steeds met enige regelmaat de verrichtingen van BAS 1.

Tekst: Haijo Dodde