BAS 2 klopt de Zeewolder routiniers met 3-2

Het begin van de competitie mocht er zijn voor het pas gepromoveerde BAS 2: de eerste competitiewedstrijd werd met 3-2 gewonnen van Angstgegner (en de kampioen van vorig seizoen) Zeewolde 4.

Vooraf begon de wedstrijddag net als vorig jaar met het ophalen van oud papier, wat al angstige voorgevoelens opleverde: vorig seizoen ging de thuiswedstrijd met 1-2 verloren. Maar om kwart over 11 zaten er 13 gemotiveerde jongens in de commissiekamer voor het volgen van een wedstrijdbespreking door het duo H&J: even hameren op hun kopsterke spits ("vaseline Willem; vanwege de enorme klodders vaseline op zijn wenkbrauwen") en hun vervelende spelmaker op het middenveld en natuurlijk het voorkomen van standaardsituaties, want daar ligt vooral hun kracht.

Aanvoerder Patrick startte vandaag op 4, Menno was rechtsback (vanwege het doorschuiven van Martijn Steenbeek naar BAS 1) en Tino Bies mocht vandaag zijn officiele rentree maken na een lange blessureperiode; hij moest het middenveld zien te controleren. Verder vormden André ten Cate en de van BAS 1 teruggekeerde Marco Westerhof het spitsenduo.

0-1 achterstand
De opstelling van Zeewolde kende zo te zien weinig bijzonderheden; alleen leek hun doelman dit jaar verdacht veel op de trage linksback van vorig seizoen. Ook hun speelwijze bleek hetzelfde: het bespelen van de (bonds)scheidsrechter (die (te) veel respect voor die oude mannen aan de dag legde) voor het versieren van vrije trappen. En dat leverde Zeewolde binnen het kwartier een voorsprong op: spits Willem liet zich vallen op de rand van de 16, riep hard "au", en kreeg - tot ieders verbijstering - een indirecte vrije trap mee, die door hun aanvoerder Goofy in een mooie variant hard langs keeper Boy Bies werd gekegeld: 0-1.

Terechte gelijkmaker
BAS had op dat moment echter wel het beste van het spel en had ook al wat kansjes gecreerd. Even later was het echter al 1-1 nadat de buitenspelval van Zeewolde haperde en André ten Cate een steekpassje van Sieberen Sybesma onder de Zeewolder goalie door kon schuiven. Maar Zeewolde bleek - net als vorig jaar - veel minder kansen nodig te hebben dan BAS om te scoren: dom balverlies op het middenveld bleek de inleiding tot de 1-2 door spits Willem, die daarmee zijn enige goede daad van de wedstrijd bleek te hebben, de rest van de wedstrijd bivakkeerde hij in de achterzak van Menno. Hij bleek zelfs zo gefrustreerd dat hij - onder de ogen van de scheids - nog even meende na te moeten trappen en daarnaast voegde hij nog enige woorden toe die hij thuis nooit zal durven te gebruiken.

Geel kreeg hij niet eens, dat was wel voorbehouden aan Hans Custers, na een overtreding op Berto Eding. Ondanks grote kansen voor BAS 2 (onder meer een goede actie op rechts van Hans Custers, die echter verkeerd breedlegde waarna een Zeewolder been nog een corner kon maken en een kopbal van Gerard van Tilburg) bleef het 1-2 tot aan de rust.

Vooral doorgaan
Weinig wanklanken in de rust bij de trainers, gewoon doorgaan, dan moet het gewoon goedkomen, we zijn sterker. Erik van Tussenbroek werd gewisseld voor Herman Lucassen en meteen na rust was het al 2-2 nadat Sieberen attent reageerde op een passje van Menno en eerder bij de bal was dan een kamikazerende Zeewolde-keeper. Gelukkig bleef André van de bal af (buitenspel?). Zeewolde wankelde en BAS kreeg veel kansen. Jorn Rommens viel in voor spits André en dat betaalde zich meteen uit in een prachtige aanval: Jorn kon openen op rechts waar Hans Custers natuurlijk weer veel sneller was dan hun linksback Gerrit en de bal nu wel meteen goed breedlegde en Marco Westerhof rondde koeltjes af: blijdschap en feest binnen de BAS-gelederen.

Handje
Uitspelen was het devies, maar de vele kansen daarna waren niet aan BAS besteed, vooral Marco Westerhof had de wedstrijd al vroegtijdig moeten beslissen. Frustraties bij Zeewolde, een krankzinnig schreeuwende Hans Compaan in de goal, een libero die Frank nog omver wilde kegelen, maar gevaarlijk werd het toch nog: Zeewolde ging naar het einde toe namelijk toch weer meer drukken, met lange ballen en het versieren van corners en vrije trappen, maar het raakte alleen nog maar de lat. Blijdschap om de verdiende winst natuurlijk en de druiven waren zuur voor enkele Zeewoldenaren die het niet konden opbrengen om nog een handje te geven na de wedstrijd.

Bier met zoete bijsmaak
Kratje van Menno achteraf (die hadden we nog te goed) en veel kapotte, vermoeide jongens. Tot overmaat van ramp moesten er ook nog eens 2 jongens met BAS 3 mee naar Nunspeet, maar de animo was na de gevoerde veldslag niet groot, zodat uiteindelijk Jorn (ondanks krampaanval) en Sieberen nog een wedstrijd in Nunspeet hebben afgewerkt, evenals André ten Cate. Maar deze punten zijn lekker, Zeewolde heeft een vervelende ploeg en het blijken ook nog eens slechte verliezers te zijn. En dan is winnen natuurlijk extra leuk, met een dikke glimlach. Volgende week uit naar Nunspeet 3, dat met een nederlaag tegen VVOG 4 aan de competitie is begonnen.