ONDANKS GOEDE POT, TOCH MET LEGE HANDEN.

Afgelopen woensdagavond moest er afgereisd worden naar Wapenveld, om daar te voetballen tegen de plaatselijke WZC.
Na wederom de bereidwilligheid van enkele B-junioren kon er een selectie van twaalf man samengesteld worden. Dit keer waren het Christiaan Grin en Ali Yazici die meegingen.
En zo werd de opstelling gecreeërd, die deze avond het beste bij de spelers zou passen. Niet met twee controlerende spelers, met de punt naar voren. Maar met twee diepgaande middenvelders, Christiaan en Kay-Marnix Oomen, met de punt naar achteren.
Robin Vos moest dit keer ervoor zorgen dat de laatste linie en het middenveld aan één gesloten bleef.
Remon Claassen en Carlo Koe weer als vertrouwd centrum en Theo Burgers en Rocco Keimpema als zekerheidjes zijnde backs. Rest mij de aanval te melden die werd ingevuld met, van links naar rechts, Jorrit Doorman, Joost Rijk en Roel v/d Burg.
In de bespreking werd vooral gesproken over spelvreugde, die men moest laten zien, en acceptatie van elkaar na drie achtereen volgende nederlagen.
Het leek even crisis bij BAS A1, maar voetbal is emotie.
En verlies gaat dan ook vaak gepaard met een negatieve houding.
We zouden onze rug rechten en ervoor zorgen dat BAS A1 uit Biddinghuizen als goed voetballende ploeg herrinert wordt in Wapenveld.
Om half acht werd er afgetrapt onder een straffe noordoosterwind en wederom een zeer hobbelig hoofdveld.
Het veldspel loog er niet om, wat de rood-witten op de mat lieten zien. Begeleiding van WZC was onder de indruk en de ploeg uit Wapenveld kwam alleen in het spel door een enkele counter.
Dat deze counters levensgevaarlijk waren bleek wel uit de ruststand. Er werd namelijk met een 3-0 achterstand voor BAS A1 de pauze ingegaan. Ondanks dat onze jongens 80% balbezit hadden. De uitslag was anders, maar de wedstrijd WZC A1 tegen BAS A1, zou een synoniem van Bayern Munchen - Inter Milaan zijn.
Ook daar ging de best voetballende ploeg, de bietenbrug op.
In de rust, ondanks de 3-0, werd er gememoreerd naar het goede samenspel, maar ook naar de spelvreugde die weer terug was. Zelfs lievelings rugnummers werden uit de kast gehaald om een ieder goed te laten renderen. Onder het motto van "die kansen komen wel" werd er aan de tweede helft begonnen.
Helaas werd vijf minuten na rust alweer gescoord door WZC.
Goed voetbal, onderlinge acceptatie, veel balbezit en 4-0 achter.
Dan kun je niemand kwalijk nemen dat er teleurstelling insluipt.
Aan de teneur aan BAS zijde kwam een einde toen er door Roel v/d Burg gescoord werd. Dit was tevens een bekroning voor de titel "man of the match". Roel hadden we in de eerste helft "Robben-achtige" dingen zien doen, die een beter lot verdiend hadden.
Ook debutant Ali Yazici deed de BAS bank even opveren, door de 4-2 binnen te tikken. De WZC defensie had het in het laatste kwartier nog even zwaar te verduren. Wanneer Christaan niet op de bal was gestapt, maar zijn actie af had kunnen maken alleen voor de keeper. Dan had het voor WZC nog een zwaar avondje geworden. Dit laatste mocht niet zo zijn.
Zowel aan WZC als aan BAS zijde werd de conclusie getrokken, dat het een avond was, zonder een terechte winnaar.
Alleen hier koop je niks voor.
Aanstaande zaterdag wacht ons de thuiswedstrijd tegen DSV'61. Met deze instelling van ieder moeten er weer drie punten bij te schrijven zijn.