Zuur

De wedstrijd van zaterdag tegen Hierden zit nog vers in ons geheugen. Hierden troffen we voor de derde maal en was daarom een bekende tegenstander. De verschillen in de voorgaande wedstrijden waren klein en dat was ook dit keer niet anders. Na een gedegen warming-up, stukken anders dan tegen DOS, werd de wedstrijd begonnen. De start was veelbelovend. We schoten uit de startblokken en de keeper van Hierden moest gelijk redding brengen. Redding brengen deed deze keeper ook op onze grootste kans; een strafschop. Deze mentale opdoffer kreeg even later nog een vervolg toen Hierden toesloeg uit een corner. Hier hadden we het even moeilijk mee. We bleven aandringen en gelukkig werd onze prima eerste helft kort voor rust toch nog beloond. Hierden verdedigde uit bij Abdulhadi in zijn voeten en met gelijke stand gingen we naar de kleedkamer. In de tweede helft zouden we proberen het spel meer en meer naar ons toe te trekken. Hierden had ongetwijfeld hetzelfde voor ogen en zij slaagden beter in deze opzet dan wij. Zij konden elkaar net iets makkelijker vinden. Zodoende konden wij minder kansen creëren dan in de eerste helft en werd een van de spaarzame kansen van Hierden ons (zo bleek later) fataal. We probeerden nog uit alle macht de gelijkmaker te forceren, brachten vers bloed in, maar zaten na het laatste fluitsignaal toch met een déjà vu gevoel. Hadden we in Zeewolde niet iets soortgelijks meegemaakt? Gelukkig krijgen we over twee weken weer een nieuwe kans om onszelf te belonen in een competitiewedstrijd. De aanhouder wint zullen we maar zeggen.