Revanche

We maakten voor de tweede keer dit seizoen de reis naar DVS'33. Dit deden we samen met een grote schare supporters en deze extra stimulans konden we goed gebruiken. We schoten dan ook uit de startblokken en binnen enkele minuten hadden we al vrij goede scoringskansen gehad. Het was Giel die de dik verdiende openingstreffer noteerde. Vanuit de rebound schoot hij binnen met zijn linkerbeen.

Zowel wij als DVS leken geen schim van de ploeg die we waren in de eerdere wedstrijd tegen elkaar. Dit was voor ons een positieve constatering, want in de eerdere wedstrijd wist DVS ons constant onder druk te zetten. Nu regen wij nu kans aan kans aaneen. Ons middenveld was de tegenstander de baas en met name Milan was over de linkerkant een constante plaag voor de verdediging van de thuisploeg. De bal wilde er echter helaas nog niet in. Dat gebeurde wel toen Thijs, Patrick over de rechterkant wegstuurde. Nog voor rust werd het 0-3, Milan hield goed het overzicht en liet Patrick van dichtbij scoren.

Met Kevin net voor rust en Jasper in de rust werd er met nieuwe energie aan de tweede helft begonnen. Er kon snel weer gejuicht worden. Kevin maakte aan alle illusies van de tegenstander een einde door binnen vijf minuten twee maal te scoren. Ook Milan scoorde later nog zijn verdiende treffer. Hierna was het eigenlijk wel gedaan met de pret. In de laatste tien minuten kregen we nog twee tegentreffers te incasseren. Het werd slapper, het stukje onverzettelijkheid verdween. Wellicht deden de wisselingen ook geen goed aan de ploeg, maar gelukkig was daar Thijs die zijn karakter toonde en ons door de laatste vijf minuten sleurde. Alleen door een bloedneus kon hij gestopt worden. De scheidsrechter leek dit een mooi einde van de wedstrijd te vinden en floot voor de laatste keer. De witte zakdoekjes waren hierna voor Thijs (wel opvallend dat deze in ruime aantallen aanwezig waren...) en in de kleedkamer was er chips voor iedereen van de jarige, en uitgebreid toegezongen, Jorrit (pas 24).