Op de pijnbank

Een gemotiveerde tegenstander heeft ons afgelopen zaterdag verdiend op de pijnbank gelegd. De sfeer zat er goed in bij het vertrek en tijdens het omkleden, misschien wel te goed. Op het veld wilde het echter van geen kanten. Het lukte ons als elftal niet en niemand afzonderlijk om een goed niveau te behalen. Is onze ploeg geregeld sterk als we elkaar helpen, afgelopen zaterdag was daar helaas geen sprake van. Verdedigers vergaten op te bouwen, aanvallers vergaten te verdedigen. Het middenveld opereerde daar tussen als los zand. Dat we de rust in gingen met een voorsprong mocht zich dan ook een wonder noemen. We waren dan ook erg effectief. Na de opgelopen achterstand maakte Gerben vanuit een rebound gelijk en zette Giel ons mooi op voorsprong. Voor de tweede helft de opdracht om de wedstrijd naar ons toe proberen te trekken. We wilden en probeerden het, het lukte echter niet om de wedstrijd te doen kantelen. Als dan een bal via de paal tegen de hak van de tegenstander in het doel beland weet je dat het zo'n ochtend is.. Natuurlijk, we gaven de corner zelf cadeau maar we kwamen steeds meer in de verdrukking. Af en toe hadden we een kans op een kans, maar nee. Uiteindelijk dropen we af nadat DVS een voor hun verdiende en winnende treffer maakte.