WINNEN IS VANDAAG EEN MUST

Eindelijk mochten de manschappen van BAS weer de wei in. De afgelopen week was het voornamelijk creatief invulling geven aan de omstandigheden. De kou en de regen zorgden voor de nodige afgelastingen. Zelfs de paardenbak ging weer even open voor de tweede selectie van BAS.

Maar zoals gezegd, was het eindelijk weer zo ver. VVOP was de eerste serieuze horde na de winterstop. Een ploeg uit de kelder van de competitie, maar de punten die werden behaald kwamen voornamelijk uit de ontmoeting met BAS. Van onderschatting was dus totaal geen sprake.

BAS moest het doen zonder de oude vedetten van de club. Iven van Velde en Marco Westerhof moesten verstek laten gaan door een vakantie in de sneeuw. Uit de overgebleven spelers koos coach Peter Claassen voor de volgende namen: (v.l.n.r.) Eibrink, Eijkelboom, van Someren, van Woerkom, Boer, van Dijk, Claassen, Doorman, Oomen, Fidom en Tolhoek.

De basisspelers begonnen goed aan de wedstrijd. Al snel werd duidelijk dat VVOP niet dezelfde ploeg was uit de eerdere ontmoeting. Verdedigend stond het goed bij BAS, de middenvelders wonnen elk duel en de spitsen waren voortdurend aanspeelbaar. Dit recept werd al snel beloond.

Remon Claassen, de langharige middenvelder die zijn trainingen afwerkt bij Odysseus ‘91, wist in de 12de minuut een tegenstoot met een harde tackle onschadelijk te maken. Hierdoor kwam de bal op de rechterflank terecht. De eerste voorzet die vervolgens werd gegeven bleek aan de harde kant te zijn, maar bij de tweede poging was het wel raak. Rutger Oomen was namelijk degene die Jorrit Doorman bij de tweede paal wist te bereiken. Hij bleef uiterst cool in de afronding en het eerste doelpunt was een feit, 1-0.

Doorman, een rechtermiddenvelder die tegenwoordig dezelfde baard heeft als Arda Turan, had zijn huiswerk gedaan. De tweede helft van het seizoen moest namelijk gespeeld worden op nieuwe voetbalschoenen. Normaal gesproken kiest Doorman voor erg kleurrijke ‘wondersloffen’, maar dit keer koos hij voor schoenen uit de oude doos. Dit bleek uiteindelijk een goede keuze te zijn…

Het doelpunt was een logisch gevolg van de inzet die het elftal van Peter Claassen toonde. VVOP werd voortdurend onder druk gezet. Dit resulteerde niet direct in grote kansen, maar door het spel van de Biddinghuizenaren was het team uit Voorthuizen in geen velden of wegen te bekennen. De opbouw bij hen verliep erg moeizaam en wanneer VVOP de aanval zocht, stuitte men telkens op de sterke verdediging van BAS.

Het georganiseerde spel van BAS hield ongeveer 30 minuten stand. In de minuten daarna was het team voornamelijk bezig met andere dingen dan voetbal. De arbiter moest het bij elke beslissing ontgelden. De goed fluitende scheidsrechter reageerde met een aantal waarschuwingen en een gele kaart. Het tweede elftal van BAS was aardig op weg om zichzelf volledig uit de wedstrijd te spelen. VVOP rook bloed door het gemekker van de tegenstander. Met een paar tactische omzettingen aan Voorthuizense kant nam de druk toe op het doel van Patrick Eibrink, de keeper die het tot op dat moment aardig rustig had.

Toch was het Biddinghuizen dat de score verdubbelde. Het was opnieuw Doorman die zijn schoenen uittestte. De uitvoering was mooi, maar het verhaal erachter is misschien nog wel meer het vertellen waard. In de 44ste minuut was het namelijk David van Dijk die een vrije trap versierde. Hij zag geen brood meer in de actie die hij had ingezet en daarom besloot hij om maar te gaan liggen. De voorgaande pogingen uit een dode spelsituatie hadden niks opgeleverd, dus een aantal spelers meldde zich al snel bij de bal om aan te leggen voor de vrije trap. “Ik neem ‘m dit keer”, zei Claassen overtuigend tegen de rest. Van Dijk, Fidom en Doorman stemden in en besloten een andere positie in te nemen. Al gauw bleek dat de keeper van VVOP geen ster was in het neerzetten van een goede muur. Dit moest een koud kunstje worden voor Claassen. Het was echter de eigenwijze Doorman die voor zijn medespeler langs snelde om de bal in de linkerbovenhoek te strepen, 2-0.

Het wordt bijna eentonig, want het was namelijk diezelfde speler die wederom een verwijzing in het wedstrijdverslag opeiste. Nu wilde hij zijn voetbalschoenen uittesten in verdedigend opzicht. Het omgedraaide spelbeeld kwam terecht tot uitdrukking op het scorebord. Het regende voorzetten van VVOP voor het einde van de eerste helft. Uiteindelijk leek de bal te worden weggewerkt door rechtsback Martijn Boer, maar niet veel later stond er weer een middenvelder van VVOP voor de neus van de Biddinghuizense doelman. Doorman besloot daarom aan de noodrem te trekken met een strafschop als gevolg. Oog in oog met Eibrink faalde de aanvoerder van VVOP niet, 2-1.

Het spel in de tweede helft was in grote mate gelijk aan dat van de eerste helft. In de rust werd benadrukt dat deze wedstrijd gewonnen zou worden als iedereen zich met het spel bezighield. De trainers pleitten voor dezelfde strijd en met enkele tips van Custers en Claassen moest de overwinning worden binnengehaald.

Zo gezegd, zo gedaan. Mooi was het misschien niet, maar in deze fase van het seizoen en kijkend naar de ranglijst was het alleen een overwinning dat telde. Het spel was misschien niet zo florissant, maar op één moment na kwam keeper Eibrink nauwelijks meer in de problemen. VVOP had continu te maken met een solide verdediging die onder leiding stond van Marco van Someren.

Spannend was het nog wel, want de derde treffer viel vlak voor tijd. In één van de laatste minuten was Freddy Doppenberg de verdediging van VVOP te slim af. Hij liet zijn klasse zien door op een goede manier weg te draaien bij zijn directe tegenstanders en de bal met links binnen te schuiven, 3-1. Niet veel later vond de scheidsrechter het genoeg voor deze zaterdag.

De kop is er weer af. De weg omhoog is met deze overwinning weer ingezet. Erg mooi om te zien dat ‘afvallers’ bij het vlaggenschip volledig opbloeien bij de tweede selectie. Ook wisten de invallers tijdens deze wedstrijd de nodige inzet te tonen en wellicht dat extra zetje te geven voor een goede overwinning. Dit biedt perspectief voor de tweede seizoenshelft.

Het eerste wint overtuigend, het tweede komt niet in de problemen en de A1 speelt de pannen van het dak. Doe mij volgende week maar weer zo’n zaterdag!





Zoon v/d trainer.