BAS 2 in Fryslân (2): Fierljeppen

De nachtrust was vrij kort die eerste nacht: niet alleen regende het licht, waardoor het grondzeil (worteldoek en dus niet helemaal waterdicht) vochtig werd en sommige jongens mopperden over de kou, ook ging ons Andréetje niet echt rustig op zoek naar een plekkie (hij had geen matje bij zich).

Het ontbijt was om half 9 afgesproken en ervaren kampeerder Hans was dan ook om 8 uur wakker ("altijd zorgen dat je voor de meute uit bent op de toiletten, die zijn dan nog begaanbaar"), maar de pogingen om zijn teamgenoten ook uit bed te krijgen, werden niet overal even enthousiast ontvangen. Maar om half 9 stond de hele club dan toch (verfomfaaid, maar wel wakker) klaar in de eetzaal van de camping voor een doe-het-zelfontbijt, waar vooral de koffie gretig aftrek vond. Ook Martijn Steenbeek was er ruim op tijd en zo reed de hele groep zo rond kwart over 9 naar het fierljepcentrum om een cursus fierljeppen te gaan volgen. Het weer zag er prima uit, het was in ieder geval droog, hoewel Allard nog voorstelde om de boel maar af te gelasten, hij had blijkbaar al visioenen van een verschrikkelijke nederlaag tegen zwager - en echte Fries, dus in het voordeel - Pieter.

Daar aangekomen herkenden we meteen onze campingbaas Herre, die de avond ervoor - tot schrik van de meesten - al kwam kennismaken: maar achter dat woeste uiterlijk zat een vrij rustige man, die zich via tolk Pieter prima verstaanbaar kon maken. Hij zou ons de eerste beginselen van de fierljepsport aanleren. De groep werd in 4-en gesplitst en er werd eerst - na een warming-up - "droog" de techniek aangeleerd: stok vastpakken boven het voorhoofd, 2 passen naar achter, aanloop en met één been afzetten, stok tussen de benen houden en veilig landen in het zandbed. De eerste schaafplekken werden al opgelopen, coach Geert kreeg al een reprimande vanwege te luidruchtig, maar we mochten wel als eerste groep het oefenperk verlaten en mochten achter gids Herre een slotentocht door de omgeving gaan maken.

Al snel stuitten wij op een klein slootje, waar je normaal gesproken ook zo wel overheen kunt springen, maar de meeste jongens werd het toch wat wit om de neus toen er dan toch echt met polsstok overheen gesprongen moest gaan worden. De kant was modderig en dus spekglad, evenals de overkant; maar tot een totale opluchting (behalve bij cameraman Jan en assistent Iven) kwam iedereen droog aan de overkant, hoewel aanvoerder Herman na de landing nog bijna achterover het water indonderde. Coach Geert viel overigens voor de sprong al bijna het water in, maar meer dan een vieze trui hield hij daar niet aan over. Sloot 2 was al iets breder en het wachten was op de eerste durfal die het even voor zou doen, uiteindelijk nam Patrick het voortouw en met een mooie zwaai kwam hij droog over, waar hij meteen "het is stil aan de overkant" kon inzetten. Maar ook deze hindernis bleek niet breed genoeg voor echt mooie foto’s, maar sloot 3 was dan toch echt breed: er moest met de verlengde polsstok gesprongen gaan worden. En hier vielen dan de eerste slachtoffers: juist degene met de grootste mond en het meeste commentaar (Gerben) RIGHT250loadimage.aspx?width=250&url=https://basvoetbal.bhznet.nl/fotos/bas2/2002_2003/opreis/gerben_in_plomp.jpg250Geen sprongkracht na verbouwing thuislandde prachtig met beide voeten in de sloot, wat uiteraard tot veel hilariteit leidde. Daarna deden de truttig springende Marco en Martijn Tolhoek hem dat na; en als laatste moest onder luide aanmoedigingen Stefan de sloot nog over ("kom op Steef, denk maar dat het een penalty vlak voor tijd is, je vindt het wel lekker die druk"), maar onder groot applaus kwam hij droog over en zijn weekend kon niet meer stuk. De opluchting was groot bij de meesten toen dit de laatste sloot bleek te zijn, de vooraf beloofde adrenaline-boost bij een goede sprong was inderdaad een lekker gevoel. Daarna terug naar het centrum, voor de oefenschans.

Eerst weer droog oefenen, nu dus de schans waar met aanloop gesprongen moest gaan worden, uiteraard weer eerst in een zandbed. Er was een touwtje gespannen waar overheen gesprongen moest worden; als dat lukte kon je met een gerust hart van de babyschans, over het water dus. Leraar John deelde cijfers uit (variërend van 1- tot +5) en beoordeelde de techniek. Silvester en Marco stortten eigenlijk á la Icarus meteen vanaf de schans naar beneden en ook Herman maakte een keer een prachtige buiklanding en hapte zand, waarna hij en Marco voortaan als Harco doormoesten: zij mochten de landingsplaats steeds weer keurig aanharken. Assistent Iven moest de stok vasthouden en zo was iedereen lekker aan het werk. LEFT150loadimage.aspx?width=150&url=https://basvoetbal.bhznet.nl/fotos/bas2/2002_2003/opreis/metgelukgewonnen.jpg[/foto]

Eerste prijs voor AllardGeert landde nog een keer half op zijn rug en liep de rest van de dag als een oude man rond, maar zette wel een officieus Brabants-50+-record neer. Iedereen van de babyschans daarna (behalve dus Herman, Sil en Marco) en de besten zouden doormogen naar de echte, grote schans. Vanaf de babyschans werden afstanden gesprongen van zo’n 7 meter; wat ook de limiet was om nog op de grote schans te mogen aantreden. Uiteindelijk slaagden Fries Pieter, zwager Allard en linksback Erik daar in, zodat de top 3 al bekend was. Samen met de geselecteerden uit de andere groepen kregen zij eerst een mooie peptalk van leraar John, waarna Pieter de spits afbeet. Achtervolgd door John had hij een lange aanloop en zette een afstand neer van 10.34 meter. Allard verbeterde dat met 12 centimeter, Erik kwam ook keurig over de sloot en zou - net over de 10 meter - als derde eindigen. Blijdschap bij Allard, die al visioenen van verpeste familiefeestjes had: "ah, Pieter komt vanmiddag langs, even de prijs weer in de kamer ophangen". Het drietal kreeg een mooie medaille uitgereikt (en de duimen even á la Kezman naar de rug bij Allard) en natuurlijk werd het thuisfront meteen van de uitslag op de hoogte gesteld, waarna Pieter nog dieper in de put belandde, want zusje Tineke dacht - abusievelijk bleek later - dat zij toch zeker wel eens verder gesprongen had dan die "schamele 10.34 meter".RIGHT250loadimage.aspx?width=250&url=https://basvoetbal.bhznet.nl/fotos/bas2/2002_2003/opreis/andre_dikkeogen.jpg250Vermoeide spits na (te) lang seizoenDaarna een ljepperslunch en vervolgens terug naar de tent voor een mooie kanotocht op het naast de camping gelegen kanaal. Geert ging niet mee, hij kan niet zwemmen en ondanks een mooie zwemband weigerde hij in de kano plaats te nemen, hij had ook rugpijn trouwens. Pieter draaide een klein rondje en vond het toen ook wel best, André had ook niet zo’n zin (hij had dikke doppen en zag er vermoeid uit, maar moest natuurlijk wakker blijven van de rest die de afgelopen nacht nog niet vergeten was). Na afloop stapte Jan niet op de kant maar in het water, ondanks een helpende hand van Jorn, maar echt diep was het gelukkig niet. Douchen, kaarten, voetballen en vergaderen stonden toen op het programma en het wachten was op de BBQ die avond...Lees verder